آرشیف

فساد آوری قدرت صفت ذاتی قدرت است نه از ریشه ایده یا باورهای مروج…

ورود به موضوع:

عده ای چون ماکیاولی که آزادی را محصول متون حقوقی از پیش تعین شده نمی دانند و کشمکش های سیاسی یا نزاع های طبقاتی را در فرهنگ روبرو سیاسی به منظور خیر و نفع عمومی پیشنهاد می کنند.

البته امروز در بستر رسانه های جمعی می توان متون حقوقی را عینک سنجش قدرت با معیار سنجش از دید حقوق و علوم سیاسی در پاسخگو کردن قدرت٬ عقلانیت سیاسی گفت.

زیرا تقکیک قوا و قدرت رسانه ای ریشه در افکار عمومی برای افکار عمومی دارد٬ که فساد آوری قدرت از تمرکز قدرت ناشی می شود و ریشه تمرکز قدرت در أفغانستان یعنی اینکه قوم و سمت و زبان مهد رسیدن قدرت و معامله قدرت عرف سیاسی ما گردیده است.

ایده و باورهای که زیب کتب و یا آرمان های محققان و فيلسوفان است٬ نمی توانند بطور کُلی باید بر هستی امروزی انسانی باشد. یعنی فرهنگ سیاسی امروز٬ نتیجه را بیدون حایل در بینیش دارد و این بینیش را استنتاج می گوییم و فضیلتی است که جوامع نخبه آنرا حصول کرده اند. أفغانستان و سلب جوهر عقل که عقلانیت نیروی دانش و قدرت دانش است در نگه داشت تمرکز قدرت بصورت سازمان دهی شده سرکوب می شود. هر چند تحقیق دانشگاهی را راهکار دانسته ایم ولی اهمیت آن در افکار عمومی آنچنانی که باید رخنه کند٬ اجازه داده نمی شود. چون نقل دینی در سرکوب عقل و عقلانیت٬ حاکم می باشد٬ هرچند در سیر پژوهش نقل جز از منابع بسوی هدف است٬ که اصل عقل و نقل را محور می دانیم. بیدون شک مخاطب وحی الهی نیز عقل می باشد ولی تنزل بدویت به حدی در دوری از این جوهر عالم امر یا عقل٬ بدور است که گوش سمع در مورد آن کوتاه مدت بوده٬ که یکی از علایم جامعه توده٬ حافظه کوتاه مدت است. که مطالعه در فعالیت روزانه شهود بر حافظه دراز مدت می تاباند و در پدیداری تصامیم سیاسی با روحیه حفظ توازن پدیداری حکمت می شود و آن یعنی عدالت اجتماعی پس دیکتاتوری را می توان پدیداری جهل جامعه گفت.

در نتیجه فساد آوری های قدرت را نباید از منشاء فکری باوری دانست زیرا هر زمانکه٬ قدرت توسط قدرت نظارت نشود استبداد می کند و این استبداد را تمرکز قدرت نیز می گوییم. با قبول ارزش متعالی امروز اینکه: سرکوب رسانه ای با موجودیت انترنت ناممکن گردیده است و می توان در بستر آن٬ بلوغ سیاسی را در شهود برابری اجتماعی و عدم تمرکز قدرت جستجو  و یا خلق کرد.

محمدآصف فقیری