آرشیف

با حضور طالب ها در کشور همه شیرازه هستی و زندگی مردم بر هم خورد حاکمیت ادعا شده انها برمبنای احکام دینی هم نتوانست کار ساز شود  در فرا راه  حاکمیت طالب هاهر  روزاز روزی دیگر دشواری های حکومت داری تبارز میکند . طالب ها هر روز در با تلاقی بحران و منجلابی از فساد ساختاری فرومانده اند و توان رهایی از این بحران های گوناگون  وچند وجهی در داخل کشور را ندارند

اکنون روشن شده است که تضاد داخلی یعنی تضاد میان ادامه داشتن حاکمیت طالب ها با خواست مردم برای دگرگونی بنیادی اقتصادی و اجتماعی با بلند شدن صدای اعتراض اقشار مختلف کشور دشواری های اند  که حاکمیت این کتله جاهل و عقب گرا را به چالش میکشاندو از جانبی دیگر

نهاد های بین المللی از روش طالب ها مبنی بر شکل حکومت داری سهم زنان – جوانان – متخصیصن – کشتار نظامیان دولت قبلی به شدت نگرانی شان را ابراز میدارند.علاوه بران میلیون ها کودک را سو تغذیه فقر و گرسنگی تهدید میکند این همه عوامل دست به دست همه داده بحران فاجعه بار انسانی را در کشور تشدید می بخشد

دبیر کل عفو بین المللی در یک اعلامیه اظهار کرد« زنان ودختران قربانی خشونت مبتنی بر جنسیت اند . مراکز حمایتی و پناهگاه های  زنان مسدود شده  ما افغانستان را به حال خودش رها کرده ایم»

با حفظ انکه  طالب ها در برابر جامعه جهانی تعهد دارند که باید قوانین حقوق بشر را رعایت به ارزش های انسانی پابند باشند ولی گزاراشات منابع مختلف از داخل کشور بیان گر انست هنوز هم تغییری در طرز برخورد  شان بوجود نیامده که متوان ازیافت شدن اجساد بی سر در ولایت ننگر هار –   اویزان نمودن اجساد ادم ربایان در چهارراهی های ولایت هرات- کشتن تعداد از مخالفین و زنان در مزاربه همین ترتیب کشتن بعضی از نظامی های سابقه و کشتار اسیران در ولایت پنجشیر   وعلاوه بران خبرهای دلخراش از تهدید – لت وکوب – اختطاف  شب هنگام از منازل ویا محل کار – بزندان انداختن – قطع زبان زنان حکایت میکند. یاد اوری نمود.  کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد از چهار شهرکشور ( کندز – غزنی – هلمند- کندهار) یاد اوری کرده گفته اند:  کسانی را که طالب ها هدف قرار داده بودند انهای بوده اند که در خط نخست نبرد ها علیه شان جنگیده اند. به اساس شناخت شخصی  و یا اسناد بازمانده  درادارات امنیتی  هویت انها مشخص شده  وهدف قرار گرفته اند الی اکنون به  100ها تن شان کشته و یا دستگیر شده اند.

با بیان چنین واقعیت های تلخ  و اجرای قوانین خشک مذهبی در کشور از جمله حد شرعی همانا قطع دست پای مجرم و حکم سنگسار چهره وحشت بار این گروه جهل را هر چه بیشتر نمایانتر میسازد.

اما این گروه جاهل از حکومت فراه گیر وهمه شمول – تامین حقوق زنان سهم شان در ساختار حاکمیت – ازادی  تعریف خود را دارند به اساس دیدگاه قرون وسطایی ارتجاعی طالبانی زن را هم چون کالایی می پندارد که فقط برای نیازهای جنسی مردان و کار در منزل آفریده شده است

برداشت جامعه جهانی از این مفاهیم کاملن طوری دیگر است.

روی ملحوظ فوق جامعه جهانی و بخصوص سازمان ملل  الی اکنون حاضر به شناخت انها نشده اند.

خود بیانگر انست که  تغییری در طرز عملکرد شان مشاهده نشده است .

دیده شده که تصمیم طالبان برای تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها و محدود کردن آموزش دختران در مکاتب، سرنوشت مبهم و پیچیده هزاران کارمند زن در ادارات دولتی و به احتمال زیاد تشدید سختگیری ها در حوزه فعالیت رسانه‌ای و فرهنگی زنان، نشانگر بازگشت سیاست های زن ستیزانه این گروه می باشد و از این منظر، طالبان امروز با طالبان ۲۰ سال قبل تفاوتی ندارند

اگر در کشورامروز امنیت نسبی بر قرار شده ولی هنوز هم مصئونیت فکری در سراسر کشور برقرار نشده است. زیرا نیمی از نفوس کشور که زنان اند واکثریت انها نان اورفامیل خویش میباشند  از کار – تحصیل و سهم شان درجامعه  محروم شده اند . علاوه از ان بخشی بزرگ از مردان نیز الی اکنون  به وظایف قبلی خویش برنگشته و هیچ عاید ندارند.

درشت ترین رقم را منسو بین قوای مسلح  دولت قبلی که به اساس ارقام ارایه شده ۳۵۰۰۰۰ نفر را در بر میگرند. تشکیل داده و بعد از سقوط دولت امروز در حالتی  بی سرنوشتی قرار  دارند هیچگونه عایدی برای تامین  معشیت زندگی خود و  اطفال شان ندارند.

بالاخر با چنین بحران عمیق اقتصادی که دامنگیر کشور ماست . در نهایت صبر وتحمل مردم را بسر اورده توفانی از مخاصمت را بر پا خواهند نمود انگاه طالب ها با تمام خشونت و قساوت که دارند نیز نخواهند توانست جلو انرا بگیرند.

طالب ها شریر تر -بیرحم تر- محیل تر از گذشته  هستند  ولی با ارایه سخنان فریبنده   میخواهند ذهنیت مردم وجهانیان در برابر شان تغییردهند . در چنین شرایط  هر نوع توجیه  از تغییر طالب ها – گرایش انها به رعایت  قوانین بشری و پابند بودن به ارزش های انسانی یک اشتباه بوده صرف انانکه گمان میکنند که طالب امروز و طالب دیروز فرق دارند خودرا فریب میدهند.یا اینکه از حلقوم طالب ها سخن میزنند.

طالبان مسلح که احساس می کردند از راه مبارزه نظامی به پیروزی سیاسی دست یافته اند و بازیگر بی رقیب و تصمیم گیر مستقل برای تعیین سرنوشت همه مردم افغانستان از جمله زنان هستند، اکنون با نوع متفاوتی از مبارزه روبرو شده اند. آنها تصور نمی کردند که جز مقاومت و مبارزه مسلحانه در برابر حکومت آنها چالش دیگری نیز وجود داشته باشد

صدای عدالت خواهی وداد خواهانه زنان کشور در خط مقدم مبارزه علیه بی عدالتی و وحشت طالبی  با شجاعت ودلیر ی در ولایات مختلف کشور بلند شده. با حفظ تهدید – توهین – تحقیر -گرفتاری ها – لت و کوب بازهم زنان شجاع و ناترس کشور به خواست های مدنی شان ادامه داده دامنه این دادخواهی در بیرون کشور نیز گسترش یافته در تمام کشور های اروپایی وامریکا علیه  طالب  ها و مداخله بیشرمانه پاکستان  اعتراضات مدنی صور ت گرفته است.زنان بادرک و عدالت خواه کشوربا توجه وتشخیص  شیوه های عمیق زن ستیزانه طالب ها در داخل و بیرون مرز به پا خواسته صدای حق طلبانه شان را جهت تامین حقوق زنان تحت شعار «نان – ازادی – کار» به پیش کشیدند واین صدای اعتراض در کنفرانس ناوری جرقه بود که در سطح کشور وجهان مشتعل گردید ه وسراغازی بود برای نه گفتن به قوانین غیر انسانی  و عملکرد زن ستیزانه طالب ها در سطح

کشور های بیرون مرزی انچه در خور تعمق است حتی اگراین اعتراضات سرکوب شود و زنان به حقوق خویش دست نیابند، نفش و حضورشان در خیابان برای مطالبه حق شان منع شود، اما این حرکت نمادین شان به عنوان یک صفحه زرین در تاریخ مبارزات زنان افغان ثبت تاریخ کشور خواهد شد.

انچه توقع است:

صدای داد خواهی و عدالت طلبانه زنان جنبش های ضدطالبانی درسراسر کشور تحت قومانده واحد بنام وطن علیه حاکمیت جنایت بار طالبی و اندیشه های خشک مذهبی شان نباید خاموش گردد. این صدا واعتراضات هرچه بیشتر در محوریت افراد ملی – مترقی – نیک نام  و دیموکراتیک هر روز قوی تر و بانسجام تر گردد.

. به حرف یکی از مبارزین ازادی خواه وطن که تاکید میکرد:

«باید اعتقاد  راسخ داشت که : کشتی زرین نجات توده های عظیم خلق وطن محبوب ما افغانستان در کرانه افق نمایان است . هر قدر سیا ه وجنبش ضددموکراتیک که به نحوی از انحا بخواهد خلق ها را در غل و زنجیر استبداد- ستم مادی ومعنوی ببندد خود گور خود را خواهد کند وبه لجن زار ننگین تاریخ سقوط  مدهش خواهد کرد وسرانجام خلق های شریف زحمتکش وشجاع ومتحد افغانستان – این قلب پر تپش اسیا – پیروز خواهد شد.»

ما باید صدای اعتراض مردم  خویش  را  از نام یک جبهه مردمی وملی به گوش جهانیان برسانیم

صدای اعتراض ماباید در بر گیرنده صدای همه اقوام ملیت ها سراسر کشور علیه سلطه استبدادی طالب ها باشد.در شرایط فعلی تشکیل جنبش ازادی بخش زنان کشور بیرون مرزی  یک روزنه بسوی فردای های روشن مبارزه علیه حاکمیت قرون وسطی و زن ستیز طالبانی است .

این امر مستلزم انست .زنان داد خواه وعدالت طلب کشورنباید تنها گذاشته شوند .زنان کشور ازنیمی نفوس جامعه ما نمایندگی مینمایند باید از انها حمایت شده با انها همه ما در یک صف واحد همسو و همصدا گردیم .اینست خواست زمان و شرایط فعلی جامعه در خون خفته و فقیر ومردم مظلوم ما برای نجات ازسیطره نیرو های قرون وسطی در کشور

هم پذیری – همسویی – وحدت واتحاد همه ملیت  های باهم برادر و برابر ضامن پیروزیست

با عرض حرمت

ادریس اریب