آرشیف

همه میدانند ه شهر کابل بیشترین ایتام و اطفال بی سر پرست را در دل خود جا داده است .هرگاه از جاده ه ها عبور کنی اطفال محروم  وما یوسی را می بینی که چشمان شان بخاطر انتظار ترحم ونوازش از حدقه بیرون شده،  چهره های رنگ پریده ومو های ژولیده وبدون نوازش شان وجدان انسان را تکان میدهد.برخی این اطفال با از دست دادن والدین وبزرگان فامیلی در حملات انتحاری  وجنگ های پیهم تنها نا ن آور خانه اند که با شیوه سوال های تضرع آمیز روزانه  ده ها وصد ها موتر لکس شیشه سیاه را به امید لطف ومرحمت صاحبان شان لمس میکنند اما کمتر وجدان بیدار ی است که دست نوازش بر سر وروی این ایتام بکشد.اما آنچه مسلم است روح پر عاطفه واحساس مادران است که توان دیدن چنین حالتی را ندارند وپیوسته در تلاش وتغلای دستگیری اطفال فقیر نا توان وبی سر پرست اند به همین دلیل شورای زنان مربوط نا حیه دهم بار ها از ریاست این نا حیه تقاضا  راه اندازی بر نامه را کردند تا بتواند گل خنده را بر لب های خشکیده این اطفال بشکفاند که لله الحمد توانسیتم روز پنجشنبه 22 سیپتمبر مطابق اول میزان 1395 یک بر نا مه تفریحی را با اجرائی سر کس، نمایش تیاتر وگودی پرانی بازی در تپۀ وزیر اکبر خان راه اندازی واطفال را هم شاد نگهدارند و برای ایندۀ شان بر نامه ریزی کنند. واین بر نامه با کمک زنان بادرک وبا احساس این نا حیه با تهیه یک عصریه  وسامان بازی وتهیه تحایف روح خسته اطفال را  طراوت وتازگی بخشید.
فا ما لیتیم فلا تقهر واما السائل فلا تنهر: ما بر اساس ارشاد الهی واحساس انسانی که یتیم را نباید رنجانید وسائل را نباید از خود دور کرد تعداد از ایتام یتیم خانه کابل وبرخی اطفال بی سر پرست وبی همه چیز زا درین خوشی شریک ساختیم .آنچه در توان داشتیم بخاطر خوشی این قشر محروم وناتوان دریغ ننمودیم. خوشبختلنه شورای زنان ناحیه دهم وهمکاران ما بر نامه های را روی دست گر فتند که برای اطفال یتیم سازنده ومفید بوده ایشان را از سوالگری وبی سر نوشتی نجات خواهیم داد.هر چند ما همه اطفال را زیر پوشش گر فته نمیتوانیم واین مسئولیت را در ساحه نا حیه دهم با امید وآینده نگری پیش رو داریم تا هم زمینه تعلیم وتر بیه وهم خود کفائی وتدریس مهارت هارا برای شان مهیا سازیم.
هر چند سوالگری در قسمت های بزرگ شهر کابل به یک عادت وفر هنگ تبدیل شده وبسیاری ها عمر خودرا درین کسب به پایان رسانیده اند واین مجبوریت برخی را به هولناک ترین جاده ها کشانیده که ما از تمام مسئولین دولت دوستانه میخواهیم هر چه در توان دارند بخاطر بر چیدن این فر هنگ شرم اور بخرچ دهند..تنها با کمک مادی نمیشود این مشکل را نقطه پایان گذاشت بلکه مشوره رهنمائی .بر نامه سازی درین راستا خیلی مرثر خواهد بود.مشارکت مردم در تمام نا رسائیهای اجتماعی ، اقتصادی وامنیتی شرط  اسای است واگر کمک وحمایت مردم نباشد دولت در هیچ بر نامه مؤفق نخواهد بود.به امید همکاری مشترک حکومت ومردم ونجات مظلومان وساختن جامعه سر افزاز وبا وقار در کشور.
 سید نظام الدین وحدت رئیس نا حیه دهم کابل.. 2 میزان 1396 کابل