آرشیف

جایگاه عبدالقادربیدل ،ازآغازتاامروز، درمیان باشندگان شیعه مذهب درهند ،ایران وتاجکستان دلپذیروستایش انگیزنبوده است. اگرشفیعی کدکنی درپیرامون بیدل کتابی نگاشته است ، دلیلی برهمه پذیری بیدل دربین شیعه هانمی باشد. نوشتن این کتاب رابایستی درسایه شغل کدکنی بررسی نمود. اودرادب لسان پارسی داکتر وآموزگارپوهنتون درایران می باشد ودرباره همه آدمهای مشهوردرادبیات پارسی درهندوتاجکستان وافغانستان وایران، کتابهای بسیاری نبشته است.
چاپهای متعدد کلیات بیدل درایران نیزازسبب ارادت شیعه گان به بیدل نمیباشد.
دلیل آنکه بیدل رادردنیای شیعه نپذیرفته اند، این بیت بیدل است:

این رافضیان که امتِ شیطانند

سخت بی دینند وپُربی ایمانند

رافضی ها به ابوبکر،عمروعثمان رفض یعنی دشنام می دهند.

وهمین ابوالمعانی! بیدل که شیعهء رافضی را امت شیطان میداند وحکم می راند که بی ایمان هستند ، برای حسن وحسین چنین می سراید:

بیدل به هرکجا رگِ ابری نشان دهند

درماتم حسین وحسن گریه می کند

وباورمستحکم چون کوهِ بیدل به علی این سان تجلی مینماید:

لبِ بت گربه تحسینِ مقامش یاعلی گوید

به نوری آشنا گردد که آرد کعبه ایمانش

وابوالمعانی دراوصاف علی چندین قصیده نیز {انشاد} کرده است.

لقب افسانوی ابوالمانی به بیدل از سوی [ استادان!] ادبیات وشعرشکوهنده!پارسی ، که پیوسته دراوج ها! پروازنموده است، پرتاب ! شده است.