آرشیف

أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ»، « الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِن دِیَارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَن یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیرًا » 
ترجمه این آیات چنین است: 
«به کسانی که مظلومانه مورد تهاجم قرار می‌گیرند، اجازه دفاع داده شده و خداوند بر یاری آنان تواناست»، «همانها که به ناحق از خانه و کاشانه خود رانده شدند، (و گناهی نداشتند) جز آنکه می‌گفتند: پروردگار ما خدای یکتاست. و اگر خداوند (ظلم و تجاوز) بعضی از مردم را به وسیله‌ی بعضی دیگر دفع نکند، صومعه‌ها و کنیسه‌ها و کلیسا‌ها و مساجدی که نام خداوند در آنها بسیار برده می‌شود، ویران می‌گردد و قطعاً خداوند کسی که (دین) او را یاری کند، یاری می‌دهد، زیرا خداوند نیرومند و شکست ناپذیر است»
براساس این آیات، حفظ مراکز مذهبی از هجوم کافران، وظیفه پیروان همه ادیان آسمانی است و اختصاص به دین خاصی ندارد. مسلمانان باید از کلیسا‌ها و کنیسه‌های مسیحیان و یهودیان دربرابر حملات کافران دفاع کنند، به طور مسلم، آنها (مسلمانان ) حق ندارند در جنگ با اهل کتاب، مراکز مذهبی آنها را مورد هجوم قرار دهند یا به آن مراکز آسیب برسانند.
از این آیات می‌آموزیم که:
1- ملتی که مورد ظلم واقع می‌شود، حق دارد با دشمنان خود مبارزه کند و حق خویش را بستاند.
2- امداد الهی وعده‌ی قطعی خداوند است، البته به شرط آنکه مؤمنان برای حفظ دین خدا تلاش و حرکت کنند.
3- علاقه‌ به وطن، حق طبیعی انسان و سلب این حق، از مصادیق بارز ظلم است.