آرشیف

سروده ذیل را تقدیم حضور دوست نهایت عزیز ومحترم خود جناب استاد غلام حیدر یگانه شاعر، نویسنده، ادیب وحافظ فرهنگ عامیانه غور باستان  مینمایم که روزی در شهـر چغچران با هم، هم سبق بودیم وخاطرات بس زیاد ازان زمان  در صفحه ذهنم حک گردیده که در طول عمرم باقی خواهد بود.وبدین وسیله خواستم ضمن یاد آوری خاطرات، بیاد ایشان بدهم که تا هنوز چهرۀ شهر ما غبار آلود بوده مردم آن هم آغوش هزاران درد ورنج اند وبا قهر طبیعت وجبر زمان دست وپنجه نرم میکنند.

 
ندارد ســـــایه ای ایـن شهــــری پـیــــرم            غـــــرورم بیـــن کـــه از اولاد شــــیرم

به چـوک مـــر کــز شهــــرم نظــــر کــن            خطـــر دارد ازین غــــرفـــه گـــذر کــن

خــــرامــان مــیـــروم در جــاده خـــاک             ز{ پی- آر- تی } نـدارم هیچ مـــن بـاک

زمکتـب مــی شـنــیــد م حـــــرف زیبـــا             بهــــاـئی او بــــــود، نـــــزد اد یـــبــــــا

خـــط کــج بـا دو نقـــطـــــه زیــر وبــالا             مـعــــلم کــــرد بــــا د قــت تـمــــا شــــا

تـو اکنـون{ بـز }بخوان شاگرد هـوشیار            تـکلــــــــم کـــن ورا، بسیـــار بسیــــا ر

بــه فـــرهــنگ عـمیــــد بیــــنم دوبـــاره            چـنین حـــرف، اندرین خظ در چـه کاره؟

ازان دیـــــدم پســـــر دارد نـــگـاهـــــی              کــــــنار پـــل گـــرفـــتــــه تکـیه گاهــی

بــرســـم عــــاشقـــی او ســنگ مـیــزد              بـــه نــامـــوس وطـــن او دنــگ مــیـزد

بزیـــر پــل هـــریـــرود داشــت نـــالـــه             بـــه غـــورمـــادر ،بــه هرات بـود خالــه

بــه شب تــاریـک نشسته أهــل غـــوره             بــه ســـلمــه بـند بـــرق در حـــال جـوره

بـــه کــرزی کــرده ایـم صــد داد وبیـداد             بــه غـــوری میـــگویــد او، خــانــه آبـاد

نداریم مـــا ازین شــهـــــر هیــچ چـاره             بیــــا از ســـــر کــنیـــم فــکــــر دوبـــاره

کـــه تا بـاشیـــــم زگــرد وخـــاک بیـغــم            نهـــال شــــانـیم بگــردیــــم بــا دل جـــــم

یـگانــــه! از علــــم بشنــــو فـغـــــان را

زشـعـــــرت درس ده نـســل جــــوان را.

الحاج محمد قاسم علم

حوت 1386 چغچران