آرشیف

ای فلک شرم کن از گردش بـــــیهوده خویش 
ریــــــــختی خانه ای دل عشرت ما درهم شد

واژه ها جا مه ای مشــــــکین عــزا پو شیدند 
غزل و شـــعر بهـــم گریه کــــــنان پــر نم شد

درد شد آتــــش و بستر ز جفا مجمره گـــشت 
اشک بر زخـــــم تـــن ســــوخته ام مر هم شد

پی قـــتل مــــن و تو تیــــغ و ســـــنان آوردند 
ایــن هــــــــمـــه جــــور ز اولاد بـــدی آدم شد

تا که دیدیم ؛ وطـــــندار بخـــــــــون می غلطد 
این مــــــصا يب ز جفا بر من و تو همدم شد