آرشیف

ستاره،از شب من

                  زدلتنگی

                       تیزمیگذرد

وانتظاروسکوت

             زهمدگرهراسان اند.

***

سیاه مشقِ دوابرووتارهای گیسویت

چه شاهکارِشگفتیست

ـــ کسی تراگفته؟

        عزیزترزهمیشه!

***

سخن زدنِ مستِ مرا

                        گاهگاه

                                می فهمی ؟

…

زهمرهیّ پاییز،غصه هادارم

دلم شده که براندیشه ات بنگارم:

سیاه مشقِ تو

        آیین نامهءپندارهای منست

و می دانم

بهارِبوسهءتو

             هیچگه

                 آمدنی نیست.

برلین

دوهزاروسیزده

//