آرشیف

دوری جُستن از زیر چتر دولت پله های اولیه گُم راهی و جهالت است. بیرون از این محدوده انسان را وحشی ببار می آورد. دور شدن از تحصیل، تعلیم و تربیه، هم آغوش شدن با خشم، دهشت و وحشت، استقبال از بد کُنشی، واکنش و هراس افگنی و دُچار شدن به بردگی، مُشکلات و تنفر بین افراد جامعه….! از مزایای عجیب و غریب گرایش در این پدیده بشمار می روند. 
انسانیت؛ درکِ متقابل است. انسان بودن، تفاهم است! تفاهمِ که عبارت از توانایی تحمل تفاوت ها باشد. آزادی، همدیگر پذیری است و افتخار به پیمانه ی مخالفت در حد رقابت سالم حائز اهمیت‌ است. "ندانم پنداری" در زندگی، انسان را به بی راهه می کشاند و از استقلال تصمیم گیری انفرادی در قبال قضایا می رهاند. 
بدبخت در جامعه انسان های اند که توانایی انتخابِ مسیر خویش را ندارند و سراسر به دیکته و راهکار دیگران، زندگی شان را به پیش می برند. زندگی فهم است، فهمِ تشخیصِ نیک از بد و راه از بی راهه! کور فکری در تأملات زندگی مسدودگاه ایجاد می کند و چراغِ انسان را از وضع موجود به وضع مطلوبِ رهنمایی تاریک نگه می دارد.
احدی نمی توان یافت که در تقلیدِ عملکرد به هدف اش رسیده باشد. شاید بتوان به مقصدش رسید ولی آن سرانجامِ مأموریت انسانی نیست که بدان عطفِ توجه کرد و آنرا نقطه اتکای تصمیم‌گیری خویش قرار داد. 
فهم‌، هنر است و هنر سازندگی! افراد هنرمند می توانند به زندگی شان نقش ها را سیاست مدارانه و فیلسوفانه ترسیم نمایند و از لابلای آن شیر و شربتِ روزگار را به نفع خویش بچشند. این حس کمک می کند تا کوشا باشیم و بیشتر به اخذ مزایا دخیل! 
گمراهان‌ همیشه راه انحراف را مسیرِ حرکتِ خویش قرار داده اند. در آیینه درکِ ایشان، تجلی نیک و حقیقت، انعکاسِ بد و نادرست دارد. آنها زاده شده اند تا تقلید کنند و بدون تفکر به راه ترسیم شده ی افکارِ دیگران قدم‌گذارند. بد بختانه زیاد تر گول می خورد و دیرتر متوجه اشتباهاتِ تقلیدی شان می شوند ولی زمانیکه می فهمند، فرصتِ مرور و جبرانِ اشتباهاتِ گذشته شان را ندارند چون از قبل به بد کُنشی ها گرویده شده اند و مجالِ از سر گیری عملکرد به ایشان در جامعه داده نمی شود.
کور اندیشان‌ِ مخالف دولت باید بدانند که مجال های گسترده شده هیچگاه دوباره برای خوشبختی شان فراهم نمی شود و فرصت ها روز به روز محدود تر شده می رود. آنها باید حس زندگی توام‌ با آزادی، ائتلاف، اتفاق و امنیت را حساس بدانند و نگذارند افکار خرافاتی، مزخرف، جانب دارانه و تعصبی جایگاه شان را در اجتماع عزلی تنگ و پر عذاب سازد. بیایند دست دوستی مخلصانه به هم وطنان شان را تکان دهند و کبوتر صلح را به دستان نوازشگر شان به سوی آسمان به قصد آرامی رها نمایند.  

با مهر 
گل رحمان فراز