آرشیف

هرچند که امروز کابل بارانی بود، من دلتنگ شده بودم و بیرون رفتم، قدم زنان رفتم سوی پارک تا بوی گیاهان تازه رویده را استشمام کنم. در بهار گیاهانی که بعد از باران های بهاری میرویند بوی خاصی میدهند و به طبیعت غرور و زیبایی خاصی می بخشند. 
باران چه زیباست! بدون تفکیک می بارد، روی خار و گُل، روی علف هرزه و روی لاله های خوشبو. 
باران چی زیباست! می بارد یکسان روی بام همه، "هرگز نمی پرسد که این خانه ای کیست؟"
در پارک بادی می وزید، قطرات مانده به روی برگها به زمین میچکید، درختان پر برگ بودند، پرنده ها با هم چیزهای را زمزمه می کردند. 
گردا گرد پارک چوکی های گذاشته بود اما من ترجیح دادم در روی چمن زار بنشیم تا بوی سبزه ها به من منتقل شوند. دقایقی چشمانم را بستم، نفس کشیدن در آن فضا باور نکردنی بود، به طرز عجیبی خاطره های سالها پیش زنده می شدند. 
چشمانم را باز کردم، از خدا، طبیعت، دوستان، نزدیکان و همه انسانهای که برای نجات و رفاه انسانهای نیازمند کمک کردند و کمک می کنند؛ سپاسگزاری کردم. 
گفتم؛ سپاسگزارم از همه ی آنهای که در این موقع حساس با نیازمندان همکاری کردند، دست شان را گرفتند، دست یاری بسمت شان دراز کردند، حال آنها را جویا شدند، ساده بگویم به آنها پول و پیسه ی بخشیدند یا قرض دادند، یا حداقل در این برهه حساس قرض های شان را از آنها سراغ نکردند… سپاسگزارم. از انسان های سرمایه دار و خیری که از سرمایه شان چیزی را برای افراد بی بضاعت اختصاص دادند و چراغ تاریک شان را روشن ساختند سپاسگزاری کردم. از مسئولین صحی و داکتران خط مقدم مبارزه با این ویروس همه گیر سپاسگزاری کردم. از مسئولین امنیتی و سربازان قهرمان که شب و روز در راستای امن و نظم جامعه تلاش می کنند سپاسگزاری کردم. از ژورنالیستان و رسانه های محترم که تمام وقت شان را وقف آگاهی دهی به مردم نموده اند سپاسگزاری کردم. از افراد رضاکار، جامعه مدنی و همه کسانی که در قسمت آگاهی دهی، توزیع مواد بهداشتی کار کردند سپاسگزاری کردم. از کشورهای خارجی و موسسات بین المللی که در این موقع حساس افغانستان را یاری رساندند سپاسگزاری کردم. 

ما امیدواریم که این فاجعه مانند هر فاجعه دیگر روزی به پایان می رسد، تنها کسانی با ما حق خندیدن را خواهند داشت که در این روزهای دشوار در کنار ما بودند. وقت آنست تا محبت تان را به دیگران ثابت کنید، وقت آنست تا به روابط معنا ببخشید، اگر در این روزها به کمک دیگری نشتابید شاید فردا دیر شود.
ای کسانیکه نیازمندان و مستحقین را کمک کرده اید، برای نجات شان از خود شجاعت و خودگذری بخرج داده اید، بیاد داشته باشید که هرگز فراموش نخواهید شد و همه شما را به عنوان قهرمانان و مهربانان خواهند شناخت.

احمد سعیدی