آرشیف

انسان از اوایل خلقت اش جاه طلب، بلند نگر، برتر طلب و متعصب خلق شده است. برتری خلقت او نسبت به زنده جان های دیگر به وی فرصت بلند اندیشی و مقوله بهتر بودن را فراهم می کند. برتر اندیشی و برتر طلبی موجب رشد و علل ترقی است اما اینکه چرا همه برتر طلبان به موفقیت نایل نمی شوند، بر می گردد بر روش نادرست تعقیب موفقیت آنها، چالش های از قبل بر سر راه نهاده شده و دخالت عوامل متفاوت و مختلف زندگی! 
برتر طلبی سه قوه به رهبری و مدیریت غول آسای سه چهرهٔ فوق در سطح دنیا بیشتر به ادعای از خود ساخته ایشان مرتبط نمی شود. اینها بقول معروف اشخاص بوده اند که از اوایل خوشبخت بدنیا آمده اند. خوشبخت متولد شدن بدین معنا که انسان بدون در نظرداشت تخیل آینده مطلوب و بدون تقبل رنج بی شمار و سختی های فراوان به موفقیت کاری و آرامش روحی نایل آید. موفقیت برای ایشان به میراث برده شده است و به صلح زیستن نتیجهٔ تلاش و پشتکار های خستگی ناپذیر نیاکان شان بوده است. 
خوشبختی در دنیا به نظر من این است که انسان بدون تحمل رنج و تقبل بد بختی از مزایای چون؛ امنیت، ثبات، آرامش، تحصیل، سهولت های زندگی، توان های اقتصادی، مفکوره آرام و محیط رو به رشد…! مستفید شوید. همانجاست که حس خوبی به ذهن انسان سر می زند و خود بخود انگیزه رشد و تلاش تغییر را برای داشتن زندگی متفاوت تر و بهتر از دیگران پیدا می نماید. اینجا لازم است تا مقوله همان مرد پول دار و بی پول را به استدلال بیاورم؛ مرد پولدار بفکر انتقال دادن شکم اش است و مرد بی پول در پی انتقال دادن بار برای دریافت نان بخاطر شکم اش می باشد.  
حالآنکه هر سه این شخصیت های عالمتاب هر یک: دونالد ترامپ – رئیس جمهور ایالات متحده امریکا، ولاديمير پوتین – رئیس جمهور روسیه و رجب طیب اردوغان – رئیس جمهور ترکیه خوشبخت بدنیا آمده اند و از اوایل همه سهولت های زندگی برای شان مهیا بوده است، کدام شان مستحق ابرمرد بودن/شدن اند؟! پاسخ این سؤال از یک نگاه دشوار است برای اینکه هر کدام شان در عرصه های مختلف و در موارد خاص از خود توانایی های بارز و سیاست های پخته دارند اما بطور کل می توان چنین گفت که:
دونالد ترامپ کدام خصوصیت ویژهٔ را دارا نیست که وی را ملقب به ابرمرد جهان دانست. یگانه خصوصیت شایسته و بارز اش را ترفند های پولدار شدن وی شکل می دهد. اینکه او پولدار شده است خود یک مهارت ویژه و ویژگی خاص است! اما نمی شود وی را بخاطر این ویژگی اش ابرمرد دانست. اگر چنین می بود؛ کی می تواند در بازار اقتصاد آزاد، حریف بیل گیتس – رئیس شرکت مایکروسافت قرار گیرد؟! (بدون شک هیچ کس) برای اینکه پول در هر گام رفع کننده مشکلات و عامل برتری شخصیتی نمی شود. پول شخصیت نمی سازد ولی برای پیشبرد گام های شخصیت شدن به پول کافی و اقتصاد قناعت بخش نیاز مبرم است. 
ولاديمير پوتین شخصیت منحصر به فرد خاص خود را دارد. او نسبت به کلیه سران کشور های قدرتمند دنیا؛ متعهد، صادق، جدی و با برنامه است. میزان رضایت مندی مردم در کلیه نقاط دنیا از سران کشور های شان به هیچ وجه به اندازه پوتین نخواهد بود. پوتین بر دل تک تک مردم اش جا دارد و توانسته است با مأموریت های سیاسی بیش از یک دهه اش عامل رشد روابط بین المللی روسیه و تغییر چهرهٔ خشن روسیه به روسیه جدی، پر تلاش و ثابت بوده است و بر همگان ثابت نموده است که هم دوستی علنی دارد و هم دشمنی نمایان! بدان معنی که سیاست زیر پرده را خوش ندارد.
هرچند مقایسه رجب طیب اردوغان با دو شخصیت فوق اصلاً قابل مقایسه نیست چون سطح قدرتمندی ترکیه به مراتب پایین تر و ضعیف تر از همان دو قدرت سیاسی دنیا است اما اینکه اردوغان به عنوان یک مسلمان واقعی در کشور کاملاً سکولار و با دخالت فراگیر قدرت های دنیا هم اروپا و هم آمریکا توانست هم زعامت این کشور را از طریق آرای پاک و بدون تقلب مردم ترکیه بدست آورد، هم از پس کودتا خشن ساخته شده و تحریک شده امریکا و کشور های دیگر جهان با استفاده از نیروی مردمی و حمایت های عوامی پیروزی بدست بیاورد و هم با همه پرسی (رفراندوم) بتواند اقتدار اش را ثابت نماید و این خود به بارز بودن شخصیت و ابرمردی آقای رجب طیب اردوغان – رئیس جمهور ترکیه بدون علل می افزاید.
در نتیجه می توان گفت که در بحث اولویت بندی ها بین این سه شخصیت؛ پوتین در اقتدار اولی ابرمرد شدن قرار دارد چون علی رقم دخالت های وضع شده کلیه کشور های عضو ناتو، سازمان ملل و ایالات متحده هنوز هم بر جا ثابت بوده است، تغییریکه نشان ضعف باشد بر سیاست اش دیده نشده است و حتی اگر به تصویر نگاهی فشرده و اجمالی داشته باشیم، در میابیم که پوتین در بین هر سه به عنوان شخصیت بی نیاز، ثابت، بی توقع، الگو و محور نمایان است. ثقل که نیاز مندی اش حس می گردد و ابرمردی اش برازنده است و بعد از آن جا دارد تا از شخصیت الگوی رجب طیب اردوغان تقدیر نمود و یادآور شد.

با مهر 
گل رحمان فراز