آرشیف

دوش کرد از حافظــــه فصلی عــــبـور
 از شـــهنشاه وطــن ســـلطان غــور

از شهاب الدین  شه   گیتی  ســــــتان
 ثا نئی  محمـــود  در  هـنـدوســــتان

در یکی از  جنگهـــا  در  رزمــــــگاه
غفلت سر هنگ  وســــالار  وســــپاه

رخنه  در  نیروی  سـلطـــانی فگـــند
در ســـپاه شــــه پـریشــــانی فگــنــد

هر سر وسر هنگ در سوی گریخـت
رشــــتۀ جــمعـیـت لشکــر گسیـخـت
 

شــاه را زان عــرصۀ مــرگ وحیات
داد تأئـیــــد خـــــداونــدیـش  نجـــات

دید آنجـــا چـــون شکست خویش را
وان  سـپهـــداران  غـفـلت  کیــش را

تــاج ســلطانی ز تارک بــر کشــــید
واز کمـــــر آن بند پـــر گهـــر کشید

گفت بر مــن بعد ازین باشد حــــرام
بر شـــدن بر تخت شــاهــان کــــرام

تــا نگیـــرم انـتـقــــام خـــویـــش را
بعــد ازین سلطــان نخوانم خویش را

بر نخســـپم بعد  ازین  روی حــریر
جــز به پشت اسـپ ویا روی حصـیر

بر ســـر مــــن کس نیافـــرازد عـلم
شـــــاه نامـــم کس نیــــارد در قــلـم

ارگ فیــــروزه دیگــــر نایــد بــکار
آن در  ودیـــوار  وکـــاخ زرنگـــار

زین سپس با ســــاقیان سیم ســــاق
تا پـــگاه فتـــــح  گـویـــم الفــــراق

شـــاعــــران دگــر حـدیث غــم کنند
بـر شکسـت لشــــکـرم مـاتــم کنند

داد فـــر مــان تا ســـــپه ســالار را
آنکـــه مـــانده عــــرصــۀ پیکار را

با ســـپه داران وســـر هنـگان وی
 افســـــران وپـیـش آهنــــگــان وی

بر ســـر هـر یک سحر پیش سپاه
چــادر انـدازنـــد بــر جـــای کـــــلاه

همچـوخر بر پشت شان پالان زنند
پاردم چـــون یابـوی ســــلطان زنند

بسته بر پا هــای شان باشد طناب
زین سپس بــر جـــای زرینه رکـاب

حـکم سلطان گشت نافذ همچو تیغ
یا چـــو آن بر قی که می تابد زمیغ

تا نشـــد پیــروز در جنگ دیگــــر
تاج را ننهـــاد از غیـــرت بــه سـر

تا نشـــد در رزم دگـــر کامـــران
کس ندیـدش بنــد زرین در میــــــان

تا ســـــــپاه غـــیر را یکسر نراند
خویش را شـاه وسر وسلطان نخواند.

کلیات استاد خلیلی