آرشیف

چغچران را دو سلسله کوه احاطه نموده است و این دو سلسله جبال علی رغم اینکه دارای نام های تاریخی و کهن هستند؛ در بین مردم به اساس گذشت زمان و عدم ثبت و نگارش رسمی به نام های محلی تبدیل شده اند و ازین قرار:

1. سیاه کوه: در جنوب شهر موقعیت دارد. این کوهِ نامی و مشهور به سمتِ غرب الی دره ی جام که آنجا منار تاریخی جام موقعیت دارد امتداد داشته که از آن به بعد کوتل غوک حد نهایی آن است و به سمت شرق الی اخیر ولسوالی لعل و سرجنگل ادامه دارد که به حد مرزی ولایت غور و بامیان به نام های کوتل صدبرگ و کوتل بکک فصل میگردد. بعضی ها معتقد اند که سیاه کوه از ولسوالی شهرک ولایت غور ادامه دارد الی کوه بابا که به بامیان واقع است. نام محلی این کوه بندِ بایان یا بند باین است و کوچی ها گاهی سیاه کوه را سیاه بند میگویند چه در گفتار محلی مردمان غور ، بند به معنی کوه است. دقیقا که همینطور هم است، اکثریت رنگ خاک این منطقه سیاه مایل به خاکستری است. در دل بند بایان یا سیاه کوه چشمه های زیادی نهفته است. هرچند به ولایت پروان نیز روستایی به نام بایان وجود دارد.
2. سفید کوه: به سمت شمال شهر موقعیت دارد. این کوه را به گویش های محلی نرکوه میگویند. سیاه کوه با گذشت از پشته یی لور (چون این منطقه یک نوع حیوان به نام لور دارد) به همین نام مسما شده و الی کوتل بکک ادامه دارد و به سمت غرب با گذر از کوتل قر آبه الی بند شویج ادامه دارد که بعد از آن مربوط به غرچستان تاریخی می‌شود. به یک برداشت کوتل بکک نقطه تقاطع سفیدکوه و سیاه کوه می‌باشد. سفیدکوه یا نرکوه در تناسب به سیاه کوه یا بند بایان بیشتر صخره یی می‌باشد و دارای اراضی وسیع چون پنبه کوه که مردم محل آن را به غلط پنبه کار تلفظ می‌کنند، قرآبه، هفتاد چشمه و زیر سنگ نرکوه می‌باشد. البته این نکته نیز قابل ذکر است که، در حومه های سفیدکوه هر موضعه اش به نام های مختلف یاد میشوند، مثلا: بای محمود، نرکوه، پنبه کوه/پنبه کار، قرآبه، پای کمر و در نهایت بندِ شویج واقع است. اراضی واقع درین سلسله کوه خیلی حاصل خیز میباشد.

• اراضی پنبه کوه: مربوط به مردم روستای کاسی از قبیله الله دوست باتور شاخه ی خدایار می‌باشد.
• اراضی نرکوه یا زیر سنگ نرکوه: مربوط‌ به مردم روستای قطس از قبیله الله دوست باتور شاخه ی سلطانیار می‌باشد.
• اراضی قرآبه: مربوط‌ به مردم سیاه سنگ از قبیله الله دوست باتور شاخه ی خدایار می‌باشد.
• اراضی هفتاد چشمه: این اراضی به ادامه زمین نرکوه ‌و به سمت شرق آن موقعیت دارد و متعلق به مردم بادگاه از قبیله الله دوست باتور شاخه ی سلطانیار می‌باشد.

بااحترام

غلام رسول مبین

چغچران، غور

10 ثور 1403 هجری شمسی.