آرشیف

اطلاعات و اطلاع‌رسانی از پایه‌های اساسی جامعه باز به شمار می‌رود‌. پویایی، آگاهی و درک مردم نسبت به قضایا از طریق رسانه‌ها و مطبوعات فراهم می‌گردد. رسانه‌های صوتی و شنیداری در آن‌جای که سهولت رسانه‌های تصویری و دیداری ممکن نیست، غوغا برپا می‌کنند و همیشه از اهمیت و محبوبیت برخوردار اند. این محبوبیت وقتی حاصل می‌شود که استیشن‌ها با برنامه‌های مطابق به میل و حسب لزوم دید نیازهای اجتماع با کارگردانی و گرداننده‌گی افراد مجرب، متخصص و مسلکی با حفظ بی‌طرفی، امانت‌داری و تعهد در اجرای مسئولانه‌ی مسئولیت پخش گردد.

نکات فوق خوش‌بختانه توسط تیم کارا، بی‌طرف و مسلکی رادیو سرحد روی امواج ۸۹.۸ اف‌ام در مرکز فیروزکوه، ولایت غور پخش می‌شد. نشرات اخبار؛ تازه، بی‌طرف و دقیق موجب شد تا رادیو سرحد جای‌گاه ویژه‌ی را بین اجتماع غور باز کند و چند هزار شنونده داشته باشد. تأثیرگذاری اطلاع‌رسانی دقیق و بی‌طرف به حدی بود که گرداننده‌ها را نه تنها بین شنونده‌گان محبوب ساخت بلکه رسانه‌ها و مطبوعات مرکز را نیز تحت تاثیر قرار بود‌. طوری‌که به اکثر کارمندان رادیو سرحد پیش‌نهاد کار با رسانه‌های ملی داده شد و اخبار شان بدون کم‌و‌کاست در سطح ملی پخش و نشر می‌شد‌.

آن‌چه در کاکرد این ژورنالیستان درخور اهمیت بود همانا پرداختن به زوایای داغ احوال جامعه بود‌. ایشان به انعکاس زوایای می‌پرداختند که نگاهی اجمالی لازم داشت. انعکاس فقر، بی‌کاری، اعتیاد، آزادی، سواد، حقوق بشر، فساد، خشونت، صحت و تعلیم از سوژه‌های پر طرف‌داری بود که این رسالت با کمال صداقت به پایان رسید. البته فراموش نکنیم که کسب شهرت رادیویی، فرصت‌ساز اخذ، اجرا و انجام مأموریت برای بعضی کارمندان رادیو سرحد در قالب دولت نیز شد که آزادگی و احترام به رسالت خبرنگار را خدشه‌دار می‌کند. رسانه‌ها رکن چهارم حکومت‌داری‌اند. می‌بایست کارمندان هر رکن به مسلک شان وفادار بماند تا مداخله در امور ارکان دیگر.

شخصاً شاهد نشر چندین گزارش تحقیق میدانی، اخبار و گزارش‌های مستند از وضعیت زنان، مهاجرین، خشونت‌ها، فساد حکومتی، مشکلات صحی، ناکارایی نصاب تعلیمی و عدم دسترسی مردم به آموزش متوازن، آینده نامعلوم جوانان و جنگ‌های بدون منطق…! از دریچه رادیو سرحد بوده‌ام و حقا که خالی از فایده و دور از محتوا نبوده اند. این گزارش‌ها با مخاطره زنده‌گی و جان خبرنگاران تهیه شده است و به آن‌ها می‌باید اهمیت قائل شد.

آن‌چه که رسانه‌های غور به آن مواجه اند همانا بی کیفیتی در تولید و نبود تخصص در مسلک است. بیش‌تر کارمندان را افراد کم تحصیل و یا تحصیل‌کرده‌های خلاف مسلک شکل می‌داد‌. در میان رسانه‌های صوتی؛ خوش‌بختانه رادیو سرحد صدای واقعی مردم غور بود. اکثریت گرداننده‌گان این رادیو یا تحصیلات عالی مرتبط به مسلک داشته اند و یا هم در بخش خبرنگاری، ادبیات و ژورنالیزم تجربه کافی داشته و کورس‌های متعدد آموزش را فرا گرفته‌اند. البته رادیو سرحد هم از داشتن برنامه‌های تُهی و بی‌مورد (بسیار کم) استثنا نداشت و برنامه‌های وجود داشت.

آن‌چه رنج‌آور است، دردی بسته شدن دروازه‌های رادیو سرحد نیست بلکه رنج تاریکی اذهان و خموش شدن صدای این ولایت محروم است. سرحد مولفه‌ی دقیق برای معرفی ولایت غور بود. پخش گزارش ویژه احتمال فروپاشی منار جام توسط ریزش سیلاب‌ها توسط یکی از خبر نگاران این رسانه، مثالی خوبی از اهمیت کار رسانه‌ای شان در این ولایت می‌باشد. فقر اقتصادی پای خبرنگاران رسانه‌ها را به اجرا و انجام کارهای شاقه کشانده است و این‌جاست که مرگ ملت آغاز می‌شود و از نعمت بیداری محروم می‌شویم‌.

برای دوستان که صمیمانه و با علاقه تمام این مسلک را در قالب نشرات رادیو سرحد پیش‌برده اند، آرزوی موفقیت می‌کنم و کارکرد رسانه‌یی محترم سید معروف سیدی، منصور خسرو، ذبیح‌الله وفا، احمد‌شاه موحد، گل‌احمد الماس و عبدالظاهر زاهد را که در این رسانه با شکم گرسنه، فساد ناچیز و رسالت مقدس کارکرده اند، را خسته نباشید می‌گویم.

با مهر

گل‌رحمان فراز