آرشیف

یـاد قـدیـم تـازه کـنـد خـاطـر نـویـن
ارث تمــدن اسـت اســاس بـنـای نو

از تار ابـریشم کهن رخت زربافـت
شدزیب جان وحدت ما درسرای نو

بادی که از ورای ورارود می وزد
پاکیزه و خـنک بکـنـد وه فضای نو

آرایه بخش دل شـده تا خونچـۀ گلی
خوش میرسـد شـمیم دلی با ثنای نو

آن سفره ییکه درشب یلدا شده تُنُک
پارینه مزه ها شده رنگین غذای نو

نوروزوتیرگان صفا بخش مهرگان
میلاد سـال نـو هـمه ناز و ادای نو

پیغام یار گرچـه رسـد از دیار دور
رنگین کـنم کلک غـزل با حنای نو

سیبی که دل فکنده به بام بلند عشق
در بـزم هـمـدلی طلـبم از وفـای نو

درهرغزل چو قافیه تکرار می کنم
شادی و شوق وهلهله دارد غنای نو

رویـای آشـنـایی شـده شـهـپـر امـیـد
بر قله هـای مرز کهن بین همای نو

گرراه عشق وعهدو وفا برگزیده ای
دیگـر مکن قصۀ چـون و چـرای نو

مژگان وابروانیکه همکیش آرش اند
تـیر و کمـان  جنگی و قبله نمای نو

سهراب اگربه دشنۀ رستم بخون فتاد
نـیـشـداروی لـبـانی بـیـارد شـفای نو

ازیکطرف ترانۀ عشق وسرود شوق
از یکطرف فوارۀ خون در وغای نو

طالب اگربه صلح دروغین نهاده سر
دشـمن نمـوده بر تـن داعش ردای نو

توفان جنگ، وحشت و بیداد می کند
کشـتی شکسته می طلـبـد ناخـدای نو