آرشیف

15اکتوبر2008
اظهارات وزیرخارجه افغانستان امروز(15اکتوبر2008)درکابل درموردمذاکرات مبهم ومخدوش صلح با طالبان بیانگر سیاست ودیدگاه شجاعانه درمسیرمبارزه ومقاومت برای آزادی، عدالت وپیشرفت اجتماعی بود. وزیرخارجه که درکنفرانس"صلح وحل منازعه درتفکر اسلامی" صحبت میکرد، جریان مذاکرات غیرشفاف ومبهم صلح با طالبان رامحکوم کردوگفت:«دراین روزها درکشور جنگ زده ما بیشتر ازبیش سخن ازصلح است، سخن ازصلحی است که گاهی نمی دانیم باچه کسی وچگونه صلح می کنیم؟ برخی که درتنگنا قرارگرفته اندوشکست خودرا، شکست همه جهان می دانند،می خواهندپیام انهزام رادرگوش کودکان مازمزمه کنند. اینهاپیام آوران تسلیم ومنادی فراراند. صلحی که اینان به تبلیغ آن می پردازند، صلحی است که ازطریق گردن های بریده وپذیرش بردگی باید تأمین شود.»
مصالحه باجریان وتفکرحامل وحامی جهل، تریاک وترور آن هم ازموضع درماندگی وضعف، قتل آزادی وعدالت و پذیرفتن فرهنگ جهل، فرهنگ معلم کُشی ومکتب سوزی است. دراین تردیدی نیست که افغانستان به صلح وثبات نیاز مبرم دارد. اما صلح برای چی وبا چه کسی؟ چگونه به صلح می توان رسید وچگونه می توان زمینه های صلح راایجادکرد؟ آیا باجریان طالبان درسایه ی اندیشه ی طالبانی می توان به صلح دست یافت؟
درحالیکه صلح ازتفکر ودیدگاه مبتنی برعقلانیت، برده باری، نوع دوستی وعدالت خواهی برمی خیزد، اما تفکر طالبان والقاعده برمبنای خشونت، تبعیض،نفرت، جهالت، کشتاروتروراستوار است.
صلح باعدالت اجتماعی، تحقق آزادی، تأمین حقوق انسانی همه باشندگان جامعه اعم اززنان واطفال، برچیدن بساط تبعیض، برکندن ریشه های ظلم وفراهم آوری زمینه ی رفاه وپیشرفت درتمام عرصه های زندگی پیوند می یابد. اما طالبان وتفکرطالبانی پیامی جز تبعیض وبی عدالتی ندارند. با آزادی خصومت می ورزند، به حقوق انسانی و اجتماعی زنان پشت پا می زنند وچیزی جزفریاد خشونت ونفرت ازگلوی شان بر نمیخیزد. فرهنگ طالبان فرهنگ علم ستیزی ومکتب سوزی است. باجریان وجنبشی که درقرن21مکتب هارا بسوزاند، معلمان را سرببرد واطفال وجوانان را ازتعلیم وتحصیل بازدارد، چگونه میتوان به مصالحه وهمسویی رسید؟ ازسر بریدن های معلمان مکاتب توسط طالبان پیدا است که اسلام دوستی وشریعت خواهی این جریان چیزی جزادعای دروغینی بیش نیست. آیا گروهی راباتفکر وعملکردمعلم کُشی ومکتب سوزی میتوان گروه معتقد ومتعهد به دینی خواند که پیغمبرآن دین حضرت محمدمصطفی(ص) می گوید من معلم مبعوث شده ام؟
مذاکره با طالبان بنام مذاکرات صلح دریک روند مبهم وغیرشفاف با وساطت ونقش سازمان های استخبارات پاکستان، عربستان سعودی وانگلیس ادامه دارد. این درحالیست که یک مقام انگلیسی ماه ها قبل اظهارداشت که تفکر طالبان را درافغانستان نمی توان نادیده گرفت. جریان طالبان وتفکر طالبانی درسایه ی حمایت این سازمانها که به حاکمیت درکابل دست یافتند، میدان ورزشگاه غازی را درپایتخت به میدان سنگسار واعدام زنان ومردان مبدل کردند. آنها در دوران حاکمیت شان درپایتخت مکاتب و محل آموزش و تحصیل را به محل تعلیم وتدریس نفرت وخشونت درآوردند. آیا امروز همان شبکه های استخباراتی درصدد بازگرداندن چنین جریان وتفکری به سرنوشت افغانستان هستند؟ امروز انگلیس ها که از عدم پیروزی درجنگ علیه طالبان وتروریزم درافغانستان سخن می گویند، چه اهدافی را دنبال می کنند؟ آنها دیگر بدنبال چه بازی درافغانستان هستند؟
اگرعناصر وگروه های مختلف سیاسی واجتماعی افغانستان به امید نشستن برسر سفره ی آی.اس.آی، سازمان های استخبارات سعودی وانگلیس درهمراهی با جریان تریاک وترور طالبانی مهر سکوت برلب زده اند وراه تسلیمی درپیش گرفته اند، فراموش نکنند که خود از بازندگان اصلی این بازی خواهند بود.