آرشیف

مارشال قسیم فهیم به خلیلزاد:

"بیادر، تو خو آمریکای هستی تو به جریان های سیاسی ما چی غرض داری؟" 

زلمی خلیلزاد آمریکایی افغانی الاصل است. از بدو گفتگو های تشکیل کنفرانس بُن تا حال نقشِ اساسی و کلیدی را در سیاستِ افغانستان به نمایندگی از ایالات متحده آمریکا بازی می کند. این مرد به  وسعت همان بزرگی که در کتابِ "فرستاده" خویش نزدِ سرانِ آمریکا یاد کرده است، مورد حمایت کاخ سفید قرار داشته و ماموریت وی در کشور های مختلف اسلامی برای آمریکایی ها، پر دستآورد و موثر تجلی نموده است. 

خلیلزاد در تبارِ افغانی متعلق به قوم پشتون است و لغمانی بودنش خود نمایندگی از پرورش در دامان نیرنگ می کند و زمینه بُرد را نسبت به سایر سیاست مداران بیشتر می سازد. 

اما، آیا نقشِ خلیلزاد برای تحکیمِ روابط سیاسی، انتقالِ مسالمت آمیزِ قدرت و تضمین ثبات سیاسی کشور موثر، کارا و ارزنده خواهد بود؟!

خلیلزاد در گام‌ نُخست پیشنهادِ تشکیلِ اداره موقت و برگذاری لویه جرگه برای سهیم ساختن طالبان در قدرت را نموده است که این امر؛ واکنش جدی نامزادان احتمالی ریاست جمهوری، خشمِ مردم عوام و تمرکزِ رسانه ها را با خود داشته است، آیا اصرار بر ادامه و تطبیق طرحِ فوق مُشکل زا/مُشکل گُشا خواهد بود؟!

به گمان من، طالبان بیشتر از اینکه هر زاویه صلح افغانستان باشند، بخشی از صلح کشور اند. تئوری تقسیم پذیری قدرت بین طالبان و مردم وابسته به حکومتِ افغانستان، موفق نیست به لحاظِ اینکه نمایندگانِ طالبان به صراحت و فصاحت توضیح دادند اینکه خلیلزاد هیچگاه نمی تواند سیاست شمال افغانستان را معتدلانه و دور از خشونت به نفع شان  تغییر دهد و هم طالبان در روز های گفتگو های صلح مصروف حملات تروریستی در ساحات مختلف کشور بوده اند که ولایات فراه و ارزگان و اُلسوالی های چهارسده، مالستان، جاغوری…! خود گواه یک صلح/تعهد نا پایدار است. 

عللِ اختلافِ نظر مردم برای سهیم ساختن طالبان در قدرت این است که طالبان در اجرای فعالیت های شان هیچگاه هم‌ نظر نبوده اند و در افغانستان طالب مفکوره ئی وجود ندارد. علت اصلی پیوستنِ افراد عادی به صفوف طالب را دوسیه های قتل نزدِ حکومت، پیدایش روزی از نوک تفنگ و ادعای برتری از طریق زور شکل می دهد. 

برگذاری نشست عنعنوی لویه جرگه هیچوقت نمی تواند ضامن چانه زنی خوبِ سران قوم برای سهیم ساختن طالبان در بدنه حکومت باشد چون طالبان آماده در میدان های نبرد با نیروی امنیتی هیچ‌گاه نمی خواهند مدون طالب های دفتر دار در قطر و یا طالبان نکتایی پوش حکومتی قرار گیرند و از همین خاطر است که صلح با ایشان پرداخت غنیمت می خواهد و از نفع آن خبری نیست.

تشکیل اداره موقت اول از همه مخالفت جدی سران احزاب سیاسی را با خود خواهد داشت. تعویق انداختن انتخابات زمینه را برای ابقای سران فعلی فراهم می نماید. حالا که از گفتگو های برگذاری انتخابات ریاست جمهوری کشور جامعه جهانی هم آگاهی دارد و هم اعلان حمایت مالی، نظارت و مشاهدت نمودند، خوب است که برگذار گردد و روندِ گذارِ مسالمت آمیز از طریق محبوبیت، قدرت سیاسی تامین گردد تا مردم باورمند به اصل: تنفذ + خدمت + سابقه نیک + برنامه کاری + پلان پر محتوا = بُرد انتخابات و رئیس جمهور شدن گردند و سرنوشت آینده کشور را از طریق زلمی خلیلزاد نه بلکه از طریق اراده مردم، حمایت عوام و سهم فعال در انتخابات بدون تقلب رقم بزنند.

با احترام

گل رحمان‌ فراز