آرشیف

وقتی کشتارهای بی‌رحمانه در جهان نسبت به یک قوم روا داشته می‌شود، هدف آن از بین بردن یک هویت است. در حالی که اگر بررسی شود، هیچ‌گونه دشمنی بین افراد آن قوم وجود ندارد. 

تلاش برای نابودی یک زبان نیز همین معنا را دارد. زبان، علاوه بر این‌که وسیله‌ی افهام و تفهیم است، هویت یک ملت و یک مردم را نیز مشخص می‌کند. 

همه می‌دانیم خاستگاه زبان فارسی، افغانستان است و واژه‌های دانشگاه، آموزشگاه و امثال آن نیز واژه‌های پاک فارسی است و نخستین‌ بار در افغانستان به کار رفته و سرانجام در مهد خود به رشد و بالندگی بیشتر خواهد رسید.

ناصر خسرو در قرن پنجم از بلخ به تبریز می‌رود و به یک ایرانی زبان فارسی می‌آموزد. ولی امروز، تقلا برای اثبات «دری» به عنوان زبانی جدا از فارسی و تلاش برای دادن فارسی به ایران امروزی، یک جریان پوچ و بی‌معنا است که تنها زمینه‌ی رشد تعصب، شکاف‌های قومی و تلخ‌گوی‌های سمتی را فراهم می‌کند.

تجربه نشان داده هرقدر که گروه متعصب در صدد حذف و نابودی زبان فارسی در افغانستان برآمده‌اند، ناخواسته به رشد و بالندگی این زبان کمک کرده‌اند. زیرا مهم‌ترین پژوهش‌ها دراین فرجام‌ها در پیوند به معرفی زبان فارسی صورت گرفت و انگیزه‌ی آن هم کوچک‌ترین حرکات مخالفین این زبان بوده است.

نویسنده‌ی کتاب «بیشعوری» می‌گوید: اگر می‌خواهید نویسنده‌ی این کتاب معروف شود و به رشد و بالندگی برسد، با او مخالفت کنید. اگر می‌خواهید بیشتر معروف شود، بر ضد او تظاهرات کنید یا تعدادی از کتاب‌های او را آتش بزنید.

سلمان رشدی را که امروز همه می‌شناسند، به خاطر کتاب «آیات شیطانی» یا توهینی که به دین اسلام کرد، نیست؛ بلکه بیشترین شهرت او به خاطر مخالفت‌های مسلمانان و فتوای قتل او بود.

نسل امروز نسل آگاه است و هرقدر ازاین مخالفت‌ها در برابر زبان بشود، با انگیزه‌ی بیشتر تلاش خواهند کرد و بیشتر زاویه‌های پنهان و پیدای این زبان را از نظر تاریخی و هویتی برملا خواهند ساخت و به جهانیان معرفی خواهند کرد.

واژه‌ها کَی تحمیل وجدان سالم می‌شود؟

بس کنید بهر خدا این شست‌وشوی فارسی!

سربلند و آگاه بمانید نسل باافتخار!

محمدنصیر توکلی