آرشیف

افغانستان، اینگونه به صلح و ثبات نمی رسد؛ وقتی تعریف واحد از سود و زیان ملی در مناسبات داخلی و روابط خارجی  توسط اهل سیاست و گروه های مختلف سیاسی در حاکمیت و بیرون از حاکمیت وجود نداشته باشد.
طالبان برای عده ای، از کرزی تا رئیس جمهورغنی افغان بچیان، برادر، ناراضی و مخالفان سیاسی است و برای شماری تروریست و جنایتکار. دیدگاه ها و باورهای سیاست ورزان و گروه های مدعی سیاست و حتی حاکمان شریک سفرۀ حاکمیت  در مورد همسایگان و کشورهای منطقه و جهان که در افغانستان دخالت دارند نیز متفاوت و متناقض است. حاجی محمد محقق در تهران از قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس جمهوری اسلامی ایران و سیدحسن نصرالله رهبر حزب الله لبنان و جنگشان در سوریه و عراق تقدیر می کند، اما رئیس جمهور غنی وزیر دفاع حکومت خود را برای ایستاد شدن زیر بیرق ائتلاف نظامی به رهبری عربستان سعودی می فرستد که چهار سال است این ائتلاف در کشور یمن خون می ریزاند و ویرانی می آفریند تا دست حکومت ایران را از منطقه قطع کند. حامد کرزی رئیس جمهور قبلی، امریکا را عامل و حامی داعش می خواند، خواستار خروج قوای امریکایی از افغانستان می شود، و بر عکس از روس ها می خواهد تا به کمک افغانستان بیایند.
وقتی در افغانستان حکومت و حاکمانش، سیاست ورزان و گروه های سیاسی اش بر سر سیاست داخلی و خارجی که سود و زیان کشور، مردم و حکومت را تعریف و مشخص و معین می کند، دیدگاه و موقف واحد نداشته باشند و حتی در رسیدن به این تعریف و توافق، زبان تفاهم بکار نبرند و گفتمان ملی براه نیندازند، افغانستان چگونه می تواند از این میدان بازی خونین همسایگان و بازیگران متخاصم منطقه ای نجات یابد؟
حتی اگر در چنین وضعیتی، افراد و گروهی به نام طالبان وارد مصالحه با این حکومت شوند، هیچ تغییری را در بازی خونین بازیگران منطقه ای و همسایگان در زمین افغانستان ایجاد نمی کند. همانگونه که مصالحۀ حکمتیار با این حکومت و حضورش در کابل و زیر سایۀ این حاکمیت تغییری در امنیت و ثبات نیاورد و بر عکس، میزان حملات تروریستان و پیچیدگی های این عملیات تشدید و گسترش یافت. همین حالا مسئولیت خونین ترین و پیچیده ترین حملات انتحاری و تروریستی را در کابل و بیرون از کابل داعش به گردن می گیرد. این داعش که از آسمان نمی بارد و از زیر زمین هم بیرون نمی شود. مگر داعش چیزی غیر از طالبان است؟ آنکه طالب را تقویت کرد و تقویت می کند تا در افغانستان مامور خون و خشونت باشد، مگر نامش را نمی تواند داعش بگذارد، تا این خون و خشونت را، شدید تر، گسترده تر و پایدار تر بسازد؟