آرشیف

2017-4-4

رسول پویان

روشنگری
روشنگری که صلح وصفا پیشه می کند
در ژرفـنـای عاطـفه هـا ریـشـه می کند
 
در کـوره راه پـرخــم و پیـچ نـبرد حـق
عشـق و امید وجـاذبـه ره‏توشـه می کند
 
روح خـیــال را بــه ادبــگاه معـــرفــت
هم طرز راگ وزمزمه وگوشه می کند
 
از قـلــه بلـنــد مـسـاوات و عــدل و داد
لعـنـت بـر ســران ســتـم‏پیـشـه می کند
 
آهـو چـوچـه گان و غـزالان مسـت را
آرام و امـن در گــذر و بـیـشه می کند
 
نـیـروی بـی نهــایـت نســل جــوان را
روشــن چـراغ عـالـم انـدیـشـه می کند
 
روشنگری و ظلـم ستیزی بـرای عـدل
تنها نه یک دوروز که همیشـه می کند
 
اسناد ظلم و جور و ستم را ز سینه ها
گـرد آورد نبشـته و در پـوشـه می کند
 
تا صخرگان خشـم و ستم سد ره شوند
اول می جهـد و سپـس گـوشـه می کند
 
دلگیر مشـو که مـزرع سـوزیدۀ وطـن
برگ آورد شـاخه کشد خوشـه می کند
 
هــرجـا کـشـد هـرزه گـیـان ظلـم سـر
آتش در نهـاد و بـه بـن تـیشـه می کند
 

3.4.2017