آرشیف

چون حنا زیب دو دستت شوم  وبوسه زنم 
کاش چون باد سحر زلف سمن سات ببوسم 

کاش چون موی شوم روی عرقناک ترا 
یا که چون سرمه شوم دیده شهلات ببوسم 

تا دم مرگ نخواهم هوس  باده گلرنگ 
گر شبی مست شوم ساغر لب هات ببوم 

روزی عید است گر از ناز گذاری تو به من
خواهم آزرده نگردی من رسوات ببوسم 

ای شهید که به خون خفته ای از دست لیم 
قامت سرو رسای چمن آٰرات ببوسم