آرشیف

لاش ومظاهره وحتی مبارزه جهت رسیدن به أهداف وآرمانهای ملی وحقوق مدنی از حقوق حقۀ همه ملیت ها وشهر وندان است که بایست بد ون اسیب زدن به حقوق دیگران با در نظر داشت اولویت ها در حد نیاز دنبال شود واما دو مظاهره که طی یکهفته در چغچران مرکز ولایت غور برسم مبارزه بر پا شد از لحاظ نیاز و اولویت با کمبودی ونوقص همراه بود که خواستم نظرم را درین زمینه با همشهریانم شریک سا زم به امید اینکه در اینده حرکت های مثمر تر ومؤثر تری را جهت احقاق حق مردم محروم غور شاهد باشیم.

پیش شرط ها

برای آغاز وانجام هر حرکت سیاسی اجتماعی انگیزه وضرورت شرط مهم بحساب میآید واگر عمل ما یک حرکت واکنشی نسبت به أعمال دیگران باشد درانصورت باید پیامد ها ونتائج را درست محابسه کنیم تا خدای ناخواسته نتائج بدست آمده بد تر از آنچه ما علیه آن دست به مظاهره ومبارزه زده ایم نباشد، چه گاهی بر حسب تصادف ویا محاسبۀ اشتباه نتیجۀ معکوس نصیب انسان میگردد. مظاهره فعالین جامعه مدنی که مظارۀ مبارزه امیز قشر دیگری از جامعه مارا بر انگیخت از لحاظ نیاز وضرورت درست محاسبه نشده بود .درست است که مظاهره بخاطر محکومیت تصمیم وزارت تحصیلات عالی در جهت سهمیه بندی کانکور وشمولیت در دانشگا ها به تناسب نفوس یک نیاز وضرورت بود چون بر اساس این تصمیم استعداد ها کوبیده میشد وبسیاری ها از حق خود محروم میماند واما مظاهره بخاطر فشار بر حکومت جهت امضای قرار داد امنیتی با امریکا برای مردم غور نه نیاز بود ونه هم اولویت که بیشتر روی همین بخش تمرکز میکنیم.

1- امضا و یاعدم امضای قرار داد امنیتی حکومت افغانستان با آمریکا به ولایت غور تأثیر آنچنانی ندارد . طی ده سال گذشته که بیش از صد ها هزار نیروی نظامی کشور های مختلف در افغانستان حضور داشت سهم غور ازآن میان حدود دوصد تن نیروی نظامی کشور لتوانیا بود . ناتوان ترین کشوری اروپائی که مصارف لوژستیکی واکمالاتی خودرا از سائر کشور های عضو ناتو سوال میکند لذا بجای مطالبه قرار داد امنیتی بهتر بود بخاطر منظوری پروژه های باز سازی ، توسعه تشکیلات اداری ،تجهیز نیرو های امنیتی غور وحتی ایجاد دو واحد اداری دیگر مظاهره میشد . واگر هدف فعالین جامعه مدنی نیاز کل افغانستان باشد درانصورت هم باید نوبت را رعایت میکردند یعنی این مظاهره بعد از مظاهره مردم ولایات دیگر باید صورت میگرفت،فعالین جامعه مدنی غور جوانان بادرد با ایمان وبا احساس اند ومن فکر میکنم محاسبه شان در مورد حمایت از قرار داد امنیتی متأثر از تشویق های عاطفی عناصر بیرون از غور زیر عناوین فریبنده چون جامعه مدنی وحقوق بشر وغیره بوده ویا شاید هم خود شان ابتکار چنین نمایش را داشتند که به همه حال با نیاز ها وضروریات مبرم وحاد مردم ما که فعلا با آن دست وپنجه نرم میکنند خیلی هم خوانی ندارد.

2- مسئولیت پذیری مردم غور وگریز حامد کرزی

قرار داد امنیتی جزء از بازی های سیاسی پیچیده است که بین باداران ومزدوران مشخص ادامه دارد وبه مردم افغانستان خصوصا ولایت غور هیچ ربطی ندارد، کسانیکه پیمان استراتیزیک را امضا کرده اند قرار داد امنیتی را که جزء پیمان است هم امضا میکنند واین بازی ها بخاطر گریز از مسئولیت وانداختن بار بر دوش دیگران است روزی جرگه ومجلسی فرا خوانده میشود تا بد نا میها احتمالی اینده را بدوش بگیرد.فشار ها وطولانی ساختن پروسه بخاطر اثبات تعهد واخلاص جانبین نسبت بیکدیگر ویا دادن ضمانت های شخصی بیکدیگر است که باز هم به منافع ملی ونیاز های مردم غور هیچ ربطی ندارد.طوریکه آقای کرزی در یکی از صحبت هایش محل نه پایگاه نظامی آمریکارا در افغانستان نشانی داد هیچ کدام آن در غور نبود لذا موافقین و مخالفین غور از امضای قرار داد امنیتی با آمریکا هیچ سود وزیان نمی بینند نه سود آن به موافقین میرسد ونه ضرور آن به مخالفین. نیاز ما در غور اتحاد وحدت خود باوری ودفاع از خود مان است . امنیت ،تحصیل واشتغال وباز سازی دفاع از حقوق انسانها أعم از مرد وانسان.

3- مظاهرۀ مبارزه آمیز

بعد از مظاهرۀ فعالین جامعه مدنی یک تعداد از همشهریان پاک دل وخوش نیت ما وشاید هم با غرور وبا ایمان علیه یکی از خواست های فعالین جامعه مدنی که حمایت از امضای قرار داد امنیتی بود دست به مظاهرۀ مبارزه آمیز زدند که باعث مجروحیت سه تن همشهریان وشکسته شدن کلکین ها ویا ضضر عامه گردید که خوب است به چند نقض این مظاهره نیز اشاره داشته باشیم.
طوریکه در تصاویر مشاهده شد تعداد از مظاهره چیان دارائی لباس روحانیت وأهل مسجد ومدارس امور دینی بودند، همانطوریکه دیگران زیر هر نام حق مظاهره دارند علماء، روحانیون وطلبه دین وکارگران ومتشبسین همه حق دارند نظر واراده خودرا در از طریق سخنرانی ومظاهره ابراز نمایند بشرطیکه مطالبه حق باعث اتلاف حق دیگران نشود، هر چند ما از محل حوادث فاصله داریم اما فاصله زمانی تا آگاهی به یک کلک روی کمپیوتر نیاز است ویا فشار دکمه کنترول بروی تلویزیون ومشاهده صحنه وگاهی هم تلیفون که به هیچصورت دلیل بی خبری نیست وقتی میخواهیم اطلاع داشته باشیم نشانه دلچسپی وعلاقمندی ما به منطقه واوضاع سر زمین ماست به همین دلیل بخود حق ابراز نظر میدهیم.

3- گرفتن حق به قیمت تلف کردن حق دیگران

گاهی شنیده میشود که مظاهره چیان بخاطر بر آورده شدن هدف شان ویا مخالفت با یک مسئله جاده ها وسرک هارا مسدود کرده اند که بیشتر این حوادث بین جاده های جلال آباد تورخم ویا شاهراه شمال کابل اتفاق می افتد ویا در بین شهر ها را ها مسدود میشود .مثلا گروهی با عملیات امریکائیها وتصامیم حکومت مخالفت میکنند با را اندازی مظاهره ومسدود ساختن جاده ها مردم بیگناه را مجازات میکنند. اگر آمریکا ویا حکومت حق شمارا تلف کرده شما چرا حق مردم ومسافرین را که در برخی موارد یک مریض عاجل را انتقال میدهند تلف میکنید ؟ایا با تلف کردن حق دیگران حق خود را میخواهید.این شیوه مبارزه نه قانونی است ونهم اخلاقی بلکه عمل منفی بالمثل پنداشته میشود.أصل در اسلام دفع ضرر است وهم پیامبر بزرگوار اسلام میفرماید ایمان چندین شعبه ویا درجه است که بر داشتن یک ضرر از راه دلیل ایمان داری است واگر ما پل را ویران جاده را تخریب .راه هارا مسدود کنیم چه فائدۀ به ایمانداری ما دارد.اگر مظاهره چیان دیروز که بیشتر شان از طبقه روحانیون بودند دروازه وخیمه را به آتش شکیده باشند ویا به طرف دفتر والی وادارات دولتی سنگ بر تاب کرده باشند این وضعیت مظاهره نبوده بلکه جنگ بوده که امید وارم چنین نبوده باشد،ما در یک جامعه صد در صد اسلامی زندگی میکنیم ودر رفتار وکردار خویش از هدایات قرآن پیامبر وآموزه های دینی الهام میگریم وروحانیون بیشتر وبهتر میدانندد که چگونه دفع ضرر کنند ،در حالیکه نه قرار داد امضا شده ونه هم غور محل پایگاه تشخیص شده پس چرا به همشهری خود ویا ملکیت های عامه ضرر برسانیم.

چرا پایگاه ویا حمایت خارجی؟

تا وقتییکه انسان قادر به ادارۀ خانه خود باشد ونیاز فامیل خودرا بر آورده بتواند از همسایه کمک نمیخواهد کجا باشد که از دور دستها طالب کمک شود .حضور بیگانه ویا طلب کمک از دیگران چه کفر وچه مسلمان دلیل بی کفایتی، عجز ، نیاز مندی وعدم خود باوری ملتها است.وقتی گروهی علیه حضور خارجی ها دست به مظاهره می زند باید امکانات وظرفیت های خودرا سنجش کند وزیبنده است بجای خشونت ومرده باد وزنده باد این شعار را سر دهد که: من خارجی را نمیخواهم ،بجای خارجی ها امنیت را خودم تأمین میکنم ؟ من شب وروز آماده دفاع از سر زمینم میباشم، من کار میکنم و امنیت مکاتب وپروژه های باز سازی را میگیرم ومن حضور خارجی هارا مخالف غرور واستقلالیت ملت مسلمان افغانستان میدانم، این کارا باید بکند تنها شعار ندهد.یک ترک در رخصتی ها به تر کیه میرفت گفتم خوش بگذرد ، گفت: بلی خوش میگذرد بخاطر یکه این دو ماه آخر از خدمت عسکری ام به خاکم هست میروم دو ماه خدمت میکنم امید وارم مام میهن بعد از مرگ من را بدامنش جا دهد واگر مدتی را تعین شده خدمت نکنم میترسم خاک من را قبول نکند واز قبر بیرون اندازد.

تنها غربیها خارجی اند؟

همه خارجی ها خارجی اند حتی ایران وپاکستان این دو همسایه نباید بنام عقیده وایمان مشترک شمارا فریب دهند. اگر اسلامیت وعقیده باعث وحدت ویکپارچی است باید حکومت های ایران وپاکستان بخاطر ایمان واسلام با ما رفتار مشابه با اتباع خود داشته باشند اما نه چنین نیست ما درانجا خارجی هستیم مارا نمی پذیرند، رفتار تبعیض آمیز وحتی خشونت آمیز شان نشان میدهد که از یکتعداد ما بخاطر خراب کردن کشور ما استفاده میکنند آنها مارا در کشور های خود خارجی میگویند وجهت اخذ سند به ادارۀ اتباع خارجی معرفی میکنند لذا برادران ما زیر هر نامی که هستند به اشاره دیگران کار نکنند خود شان یک قدرت اند میهن وملک از خود شان است حق دارند مظاهره کنند ومبارزه کنند وحق خودرا مطالبه کنند بشرطیکه حق دیگران پا مال نشود.

– See more at: http://www.firozkoh.com/archive/siasi/abdul_qadir_alam/0218_20072013_alam.htm#.VIoOtzGG9TQ