آرشیف

 
دنیای امروز به حق،  عصر ارتباطات یا همان دورۀ رسانه ها نام گرفته است.  رسانه ها  در جهان امروز جایگاه ونقش بسیار مهمی دارند  و در سمت وسو دهی افکار و دیدگاه های ما سهم عمده ای  ایفا می کنند. هرچند رسانه های آزاد با وجود کارشکنی های این وآن ، درکشور تا حدودی رُشد کرده اند  اما ؛ متاسفانه دولت افغانستان در مجموع در این عرصه  ضعف های بسیاری دارد. اما ؛ در ولایت غور تنها  رسانه دیداری دولتی ، یعنی تلویزیون محلی به علل وعوامل مختلف کوچکترین نقشی در جهت دهی افکار یا اطلاع رسانی دقیق، بازی  نمی تواند،  چرا که  این رسانه امکانات ندارد، معاش خبرنگاران آن بسیار ناچیز است و حتا خود مقامات توجه چندانی به آن نمی کنند  و اهمیتی برایش قایل نیستند. جوانان غور ،  با مصرف چهار هزار افغانی درماه ، می توانند نشریات ماهوار موفقی  داشته باشند و حرف های خود را به مردم برسانند، بدبختانه  اما؛  دولت نمی تواند این کار را بکند. نشریه های که از طرف  ولایت  یا اطلاعات وفرهنگ  گاهی  اوقات چاپ می شود ، صرف یک سخنرانی دارد یا چیزهای دیگری که توجه خواننده را جلب نمی تواند و با تیراژ وکیفیت  بسیار پایین هم نشر می شود.  دولت این امکانات و بودجه  را دارد که هر دو- سه روز،  اعلامیه صادر کند و آن را در مرکز و ولسوالی ها پخش نماید. دولت می تواند یک ، هفته نامۀ قدرت مند،  ایجاد کند  و به صورت هفته وار،  آن را چاپ نماید و در سراسر ولایت توزیع کند. دولت می تواند از توانایی های جوانان و قشر تحصیل کرده در این رابطه  بهره ببرد. دولت برای جوانان مصارفی متقبل شده وجوانان اخلاقا باید با دولت همکاری داشته باشند. اما اگر دولت  بخواهد به امید چارتا آدم نیمچه سواد ِ صفر کیلومتر،  چیزهای بی خاصیتی بنویسد وفقط کاغذ های سفید را سیاه کند ،  معلوم دار که نمی تواند کار موفقیت آمیزی راه بیندازد. من ندیده ام که مسوولین امنیتی ، یا قضایی وعدلی  یا تبلیغاتی دولت ، هر روز به استدیوی تلویزیون بیاییند و با جذابیت خاصی مردم  را از برنامه های دولت باخبربسازند.  من ندیده ام که کدام شب کارکردهای دولت،  جز  در اخبار کوتاه و راپورتاژهای خسته کن ، در  یک گزارش جذاب وباکیفیت به ببیندگان ارایه شود.  شما به کلماتی تبلیغاتی صدا وسیمای ایران نگاه کنید،  که مثلا:  به : رژیم شاه سابق می گوید « رژیم طاغوت» ، یا به اسرایل می گوید « رژیم اشغالگر قدس» ، به انتخابات جنجالی خود ایران می گوید: « فتنه 88»  ، یا دراین اواخر و در کمشکش های رهبر و رییس جمهور به طرفداران احمدی نژاد می گوید: « جریان انحرافی» .  ببیند این کلمات چه قدر از نگاه تبلیغاتی اهمیت دارند.  ما  واقعا عرصۀ  تبلیغاتی مان بسیار نگران کننده است. وقتی عرصۀ تبلیغات  ما ضعیف باشد، طبعا مردم یا به صدای مخالفین گوش می کنند و  یا هم  این خلاها را شایعه سازی  پروپاگند بافی ، پرمی کند که بیشترهم  به ضرر دولت تمام می شود. به نظر نگارنده ، دولت باید یک فکر اساسی در این عرصه بنماید. این کار چندان بودجه وهزینه سنگین نمی خواهد.  فقط کمی استعداد وکمی هوش وکمی زرنگی ضرورت دارد که بتواند چنین افرادی را کشف کند و در یک سازماندهی دقیق تر،  فعالیت های بسیار مفیدی را به نفع دولت ومردم سامان دهی نماید. آیا دولت این کار را خواهد کرد؟ گذر زمان همه چیز را به روشنی نشان خواهد داد.