آرشیف

اساسی ترین فعالیت دو تیم سهیم در قدرتِ حکومتِ وحدتِ ملی هر یک: تحول و تداوم به رهبری رئیس جمهور محمد اشرف غنی و اصلاحات و همگرایی به رهبری داکتر عبدالله عبدالله را تعیین، استخدام و تقرر افراد بحیث مشاور شکل می دهد که این امر کشور شمول گردیده و حدوداً از هر چمنی، سمن گرفته شده است.
مسئولیت و لایحۀ وظایف مشاورین ایجاب می کند تا جنابِ مشاور صاحبان می بایست در تهیه و ترتیب پلان های عملیاتی و عمکردِ رؤسای خود، تحلیل های ارزنده و نصیحت های سودبخش آماده نمایند و بر حسب این مسئولیت کاروانِ خدمت و کارکردِ خویش را آراسته سازند. کار بصفت مشاور بیرون از این لایحه در واقعیت نشاختن مسئولیت و بیگانه بودن از درکِ لایحۀ وظایف است.
مشاورانِ رئیس صاحبِ جمهور و رئیس صاحبِ اجراییه به عوض اینکه بکوشند تا طرح و برنامه های کوتاه مدت/ دراز مدت هر دو دفتر را مرور، بررسی و تحلیل و بعد از آن به تغییر، اصلاح و انکشاف آن بپردازند سراسر می کوشند تا زمینۀ رسانه یی ساختن دیدار های تشریفاتی، تعارفاتی و بدون عمل خویش را در فضای مجازی به رخ دیگران بکشند و با انجام اینکار و این دستآورد نشان دهند که با بالا نشینان مصاحب اند.
خوب است که مردم فهمیده شده اند و گول تعارفات را نمی خورند. آنها می دانند که تعین شدن به حیث مشاور در دو دفتر فوق به مثابه کِلک ششم بودن در دست است. تنها معاش/مزد بدون کارِ‌ خویش را دریافت نموده و بی گمان از خود راضی می باشند.
نمی دانم این گروه افراد چطور می توانند قناعت کلی و آرامش نسبی شان را نسبت به این مسائل حاصل نمایند؟ و برای افتخارات آیندۀ شان از این وظایف و مسئولیت های چگونه یادآوری کنند. انسان با وجدان در برابر این نابسامانی ها عذاب وجدان می کشد و اجازه نمی دهد که خواهش های مادی اش بستر منفعت عوام را جمع نموده و از بین ببرد چون همه افرادیکه در یک جامعه زندگی می کنند از عین حقوق و امتیازات و منافع برخوردار اند و نباید حقوق داده شده و موهبت الهی شان پایمال قدرت و حاکمیت انسان های فناپذیر قرار گیرد.
دیده می شود که آمار مشاورینِ محترمین هر یک؛ داکتر محمد اشرف غنی و داکتر عبدالله عبدالله از ۱۰۰ به بالا می رسد ولی این آمار بلند اندک ترین برنامۀ را پیشکش پیش حضور بزرگواران برای عبور از وضع موجود به وضع مطلوب نکرده اند که این خود جفا بر حق کسانی است که از رای و حمایت ایشان صاحب سهولت ها شده اند ولی اندک ترین کار و همکاری را برای ایشان انجام نداده اند.
آنهای که فعلاً سمت مشاوریت دو مقام بلند رتبه را دارند،‌ هم در دوران انتخابات و هم در روزگارِ پسا انتخابات بودجه های دفاتر کمپاین را حیف و میل نموده در حالیکه حرکت مردم برای اشتراک در پروسۀ انتخابات خود جوش و بدون کدام توقع مالی و پولی بوده است که نباید ایثار و اشتراک اخلاص مندانه ایشان به نفع رؤسای دفاتر کمپاین های انتخاباتی رقم بخورد،‌ سران پول مصرف شدۀ شان را توجیه نمایند و از همان بابت به مردم خدمت نکنند مستدل بر اینکه پول به مصرف رسانیده اند و پیروزی را با پول های ذخیروی جیب شان خریده اند.
خطاب به سرانِ داکتر! بدانید و به گوش های باز بشنوید که کلیه مشوره های دوره تمام مشاوران تان حتی به مفت هم نمی ارزد چه رسد به اینکه بودجه منظم و معاش مشخصِ را برای ایشان در نظر بگیرید.

با احترام
گل رحمان فراز