آرشیف

واژه ها وکلیمات فوق از زبانها ودید گا های مختلف سیاسی بر کسانی اطلاق میگردد که با استفاده  از ابزار ها ووسا ئل مخرب بشکل بیرحمانه ؛ فجیع وخشن مردم ؛نهاد ها ومنافع  ملی ؛ ارزش های مدنی؛ وزیر ساخت های علمی واقتصادی کشور را مورد حمله قرار داده میکشند و ویران میکنند.درین جستار ویا نوشته شخصیت وهویت حکمی  این گروه را در آئنه آعمال وکردار شان به نمایش میگذاریم وبعد قضاوت را به مردم می سپاریم تا بگویند اینها دشمن اند ویا برادر نا راضی ویا هم مخالف سیاسی .!

• این نوشته خیلی ساده ؛ بی پیرایه ؛ عام فهم عاری از اما واگر های سیاسی وتلبیس های وابستگی سمت وگروه  خواهد بود. مثلا درین نوشته ساده مینگارم :که اگر کسی مال وسر مایه محرز و تحت حفاظت کسی را طور مخفی بگیرد نامش چیست؟ مسلما جواب ساده این است که دزد و اگر بزور بگیرد نامش غاصب است..اگر شخصی بیگناهی را میکشد نامش قاتل است.به همین تر تیب هرکس عملی انجام میدهد مانند زنا وکیسه بری  وغیره نامش در اینه ای آعمالش  تجلی میابد  و به اجتهاد وتفسیر وتکلف نیاز ندارد.

• حالا آصل مطلب:  در افغانستان گروهی با حمایت وهمکاری کشور های بیرونی مردم  ملکیُ ُ نیرو های امنیتی ؛ تا سیسات ملی مانند شفاخانه ها مکاتب ؛ بانک ها ؛ دستگا های تولیدی؛ پل ها وسائر امکانات ملی را مورد حمله قرار میدهد انسانهارا میکشد اموال ووسائل را به یغما می برد ویا آتش می زند وو یران میکند نام عاملین این اعمال چه خواهد بود؟ اگر میکشد قاتل است؛ اگر مال وثروت ملت را  به زور می برد غاصب است واگر ویران میکند تبهکار.حال اگر هر سه حالت را انجام میدهد چه نامی بالایش میگذارید؟(لطفا نگو ئید برادران نا راضی ویا مخالفین سیاسی}

• مخالفین سیاسی نیستند: بخاطر اینکه مخالفین سیاسی به گروهی گفته میشود که نظام  وقانون اساسی کشور را قبول داشته با پالیسی های سیاسی ؛ اقتصادی؛ امنیتی واجتماعی دولت مخالف بوده ؛ در عوض طرح ها وپیشنهاد های خودرا بخاطر جلب حمایت  مردم در مطبوعات مطرح میسازند وبا بر پای تظاهرات وحرکت های مدنی و حمایت مردم دولت را از رهگذر سیاسی تحت فشار قرار میدهند طوریکه به هیجکس آسیب جانی ومالی نرسد یعنی به قیمت تلف شدن جان  و مال و حق دیگران حق نمیخواهند. یعنی کسیکه حق میگوید وحق میخواهد حقوق دیگران را تلف نمیکند.پس کسانیکه در افغانستان می جنگند شامل مقوله وتفسیر مخالف سیاسی نمیشوند.

• برادر نا راضی هم نیستند: برادر بخاطر تقسیم نا عادلانه مال ومیراث پدر ناراض میشود اما بخاطر مال ومیراث جان برادرش را نمیگیرد گه درانصورت به دشمن بدل میشود.حال گروهی از افغانها بر سر ملکیت  خانه مشترک افغانستان ونحوه اداره آن از برادران حکومت مدار نا راض اند.. و بخاطر رسیدن بحق هیچ محکمه ای را برسمیت نمیشناسد .قبل ازینکه سهم وقسمتش مشخص گردد از طریق زور میخواهد صاحب بلا منازع  خانه شود درین راه از کشتن وبستن وسوختن دریغ نمی ورزد ایا این رسم برادری است ایا این نا رضائتی است ویا دشمنی کور؟ روش وبر خورد مخالفین در افغانستان دشمنانه است نه برادرانه.

تبصره: ما در یک کشوری اسلامی زندگی میکنیم ونخستین مواد قانون اساسی ما بر اسلامی بودن قوانین تا کید دارد لذا از دیدگاه اسلام مخالفین داخل یک کشور  که جنگ میکنند ویا راه ها را میگیرند دو نام دارند اول محاربین با خدا ورسول ومفسدین فی الارض به ترجمه وتفسیر آیه شریفه(۳۳ سورة مائدة) مراجعه شود. دوم: دو طا ئفه مسلمان محارب ومقاتل علیه یکدیگر درانصورت به ترجمه وتفسیر ایه( ۹ سورة حجرات) مراجعه شود جون در قرآن شریف  به هردو صورت راه حل نشان داده شده وبیشتر ازین دو حالت چیزی وجود ندارد .لذا علماء وروحانیون محترم افغانستان بدون تلبیس وتکفیر گروه های جنگجوی افغانستان را از دید قرآن معرفی وراه حل قرآنی پیشکش کنند مردم مسلمان افغانستان هم از طرح وپیشنهاد اسلامی حمایت میکنند ومخالفین خدا وقرآن را محکوم ومجازات میکنند.
تحریف ویا تلبیس واقعیت؟ دو شخصیت مشهور وبا صلاحیت کشور مقوله هارا تحریف ویا تلبیس کردند وهمین دلیل دور شدن ما از مسیر اصلی راه حل است. محترم حامد کرزی بار ها برادران نا راضی گفت ولی نه آنهارا یافت ونه هم ایشان را قناعت داد که  برادران نا راضی اند.به همین تر تیب محترم اشرف غنی مخالف سیاسی میگوید.امید وارم خود شان با همان دانش ودرایت سیاسی که دارند مخالف سیاسی را تعریف وبعد برای مخالفین بگوید شما من حیث یکطرف قضیه افغانستان با خواستهای سیاسی وارد مذاکره سیاسی شوید.قوای نظامی را حشر نکند تا در دانگام ومرغاب وسنگین  وشیندند وده ها منطقه دیگر  به کمک قوای هوای امریکا وناتو مخالفین سیاسی را بکشند.کشتن مخالف سیاسی روا کی باشد؟
سیاست مورال کشی وانگیزه زدائی:در حالیکه روزانه ده هاتن از افراد امنیتی وملکی ما توسط مخالفین شهید میشوند اطلاق کلیمه مخالف سیاسی بر قاتلین با عث ضعف مورال نیرو های امنیتی وکاهش حمایت مردم از دولت میگردد.وقتی رئیس جمهور عاملین انتحار وانفجار وکشتار های جمعی را برادر ویا مخالف سیاسی میخوانند نیرو های امنیتی و مردم هم نمیخواهند با برادران رئیس جمهوری که خود انتخاب کرده اند در جنگ وستیز با شند.مردم با دشمن میجنگند نه با مخالف سیاسی ویا برادر نا راضی.
ضلح با جرم وجنایت: اگر مخالفین جنگ وکشتار را متوقف ودر جایگاه مخالف سیاسی استاد شوند صلح آسان ؛ نیکو وضروری است واما صلح با جنایت،خشونت؛ قاچاق ،وانتحاریون جاهل یک امر غیر طبیعی وغیر منطقی است، منطق ایجاب میکند تا با جرم وجنایت مبارزه وبا ارزش ها اشتی کنیم. اما حکومت افغانستان مشتاق آشتی با کسانی است که خود شان با غرور وافتخار حملات انتحاری ، آتش زدن مکاتب ، مدارس ، اعدام اطفال وکشتن  شخصیت های ملی ؛ متخصصین ،حبس وشکنجۀ زنان را افتخارانه  به عهده میگیرند وبا تمام ارزش ها ودست آورد های حکومت فعلی آشتی نا پذیر اند. از جانب دیگر مخالفین گاهی هم به فراخون صلح ومذاکرۀ دولت پاسخ مثبت نداده اند..این صلح  یکطرفه گاهی هم به نتیجه نمی رسد..شاعری گفته…اگر از طرف معشوق نباشد کششی * طلب عاشق بیچاره بجای نرسد… اگر طرف مقابل آمادۀ نرمش وانعطاف باشد میشود با قبول قربانی بیشتر ازین نرمش بخاطر منافع ملی استقبال کرد واما اگر اشک ما باعث طغیان آتش گردد درانصورت انتظاری جزء سوختن وخاکستر شدن نداشته باشیم.