آرشیف

برای اینکه تورن اسماعیل خان از مجاهدین با اراده و متنفذ سابقِ دورۀ جهاد و مقاومت بحساب می آید و بدنقشِ کلیدی در تعین زعیم کشور در زون غرب بازی می کرد، بعد از هم نظر شدن با داکتر عبدالله عبدالله – رئیس اجرائیه دولت کنونی، چشم اُمید را به اهدای مخلصانۀ چند کرسی وزارت برای خودش و هم قطارانش دوخته بود که بد بختانه جناحِ فعال و بازو های توانای هرات که با امیر اسماعیل خان در تضاد قرار داشتند، توانستند به مرکز ثقل تورن راه پیدا نمایند و به ستون های موفقیت اش گام نهند که گفته های این مجاهد را مردود، کم ارزش و بی اعتبار ثابت نمایند که مثال زنده اش به تیله رای اعتماد گرفتنِ تورن اسماعیل خان در شورای ملی به سمتِ وزارت انرژی و آب بوده است.
حال اینکه وی به فراموشی محض از طرفِ هفت خانِ حکومتِ جور آمدِ ملی قرار گرفته است، کما فی سابق مصروف جلب و جذب مجاهدین حوزۀ غرب برای گوشزد سازی به ع و غ از حاکمیت وی به زون غرب شده است. 
این دومین باری است که تورن اسماعیل خان مجاهدین زون غرب را در ولایت هرات جمع آوری و ایدۀ ایشان را در گلایه مندی از سهیم نساختن زون غرب در راس تورن اسماعیل به کابینۀ حکومتِ وحدتِ ملی تغییر جهت میدهد.
سر انجام ما غوری ها باید بدانیم که یگانه مخالفِ سیاسی غور در انکشاف اش همانا اسماعیل خان بوده است که مانع بدوجه چردازی اسش از طرف وزارت آب و برق شده است. پس این همه رسم گذشت ها بخاطر سود بردنِ شخصی خودِ تورن اسماعیل میباشد و کدام منفعتِ عام را در پی ندارد. اسماعیل خان اگر یک ذره هم حسِ روا داری به غوریان میداشت، می توانست تخصیص بدوجۀ بندِ پوزلیج را صادقانه به مردم ولایت غور اهدا میکرد و از زمانِ مقاومت تا حال، اسماعیل خان نقشِ ارزندۀ را در سیاست ها و بازی های کشور ایفا میکرد که حتی نخواست اندک کارِ را برای مردم غور انجام دهد.

پ ن: نمیدانم دنباله روی از چه وقت و از کی برای ما به میراث گذاشته شده است.

با حرمت
گل رحمان فراز