آرشیف

مسلماً غوری ها از دیر زمانی بدینسو همگان خواهان اسفالت سرک گردندیوال و اعمار بند برق پوزه لیج هستند و بلا استثنا این خواسته ی مشترک همه ی غوری هاست؛ اما متاسفانه حکومت با گذشت هفده سال  زیر نام شعار های دروغین تامین عدالت اجتماعی و انکشاف متوازن بر شعور بیشتر از هشت لک نفوس(؟) غور پاه گذاشت و هیچگاهی به این خواسته های مشروع مردم غور پاسخ مثبت نداده است. اینکه چرا حکومت در این زمینه بی اعتنای می کند روایت های زیادی تا هنوز از سوی مردم غور شنیده شده است؛ در میان همه پرسش ها و روایت ها یکی هم این است که با اسفالت سرک مرکزی راه جنوبی تعطیل خواهد ماند روی این دلیل اجازه نمی دهند تا این سرک اسفالت شود.
شاید دلیل تعطیل بزرگ راه جنوبی در نوع سیاست اعلانی موجه تر به نظر جلوه کند، اما به اساس معلومات که تا هنوز من بدست آوردم( اگرچند در نظر تعدادی شاید مضحک جلوه کند) قضیه پیچیده تر از آن است که ما روی آن فکر می کنیم.

روایت من این است که در قضیه اسفالت سرک گردندیوال دونرهای کمک کننده بخصوص امریکا مداخله مستقیم می کند.
شاید به یاد داشته باشید چند سال پیش در زمانی که سمت وزارت مالیه را عمر زاخیلوال به عهده داشت، باری سیما جوینده نماینده مردم غور در یکی از تلویزیون های خصوصی در پیوند به موضوع اسفالت سرک گردندیوال گفت که " من به نزد وزیر محترم مالیه رفتم و خواستم در مورد اینکه چرا  اعمار سرک گردندیوال را به بودجه امسال نگرفته اید جویا معلومات شوم، زاخیلوال به من گفت که در کار سرک گردندیوال امریکا مداخله می کند"، ادامه حرف جوینده به تلویزیون این بود که من به وزیر مالیه گفتم امریکای که امروز ادعای اربابی جهان را دارد چگونه با یک ولایت کوچک رقابت می کند؛ در حالیکه مردم غور هیچ رقابتی با امریکا ندارد. این حرف زاخیلوال برای جوینده و مخاطبانش به شمول خودم تا دیر زمانی یک موضوع خیلی مضحک و غیر قابل باور تلقی می شد. همین موضوع (مداخله امریکا در پیوند به اسفالت سرک گردندیوال) تا سفر داکتر صاحب عبدالله به غور برایم کاملاً بی بنیاد و غیر قابل باور بود؛ اما پس از برگشت رییس اجرایه از ولایت غور باورم تغییر کرد، اتفاقا پس از برگشت داکتر صاحب عبدالله با دوستی دیدار داشتم که از یک سو نزدیکی خاص با داکتر عبدالله داشت و از سویی هم وضعیت داخلی و خارجی کشور را بهتر از من می دانست، از من پرسید مردم غور چی خواسته های از داکتر صاحب عبدالله داشتند؟ من به پاسخ شان گفتم مردم غور فقط دوخواسته عمومی دارند و بس ،که یکی سرک و دیگری بند برق است، ایشان عین پاسخ عمر زاخیلوال را برایم پیشکش کردند که اعمار سرک از توان داکتر صاحب عبدالله بالاست، بلاوقفه گفتند در کار اعمار سرک گردندیوال امریکا مداخله می کند. سخت متعجب شدم و  بیان این حرف مرا به فرموده ی چند سال پیش زاخیلوال وصل کرد.
اینکه چرا امریکایی ها مداخله می کند پرسش های زیادی را به همراه دارد؛ شاید یکی هم همسویی با منافع مردم جنوب باشد،؛ زیرا با اسفالت شدن سرک گردندیوال بنابه مزایای که دارد از تامین امنیت تا آب و هوای مناسب و کوتاه بودن راه،  بزرگ راه جنوبی تعطیل خواهد شد.
و از سویی هم اسفالت سرک مرکزی، می تواند  بر وحدت، همدلی و فعالیت های مشترک هویت های خاص مثل تاجیک ها و ازبیک ها بخصوص شمالی ها کمک بسزایی نماید که همدلی و همگرایی از اساس مخالف ماموریت امریکایی ها و حضور شان در افغانستان است. در کنار اینکه اسفالت سرک مرکزی می تواند مردمان مرکز و شمال را از مسیر جنوبی بی نیاز می سازد؛ بلکه این مسیر می تواند با جمع ساختن هویت تاجیک تبار ها و به نمایش گذاشتن قدرت آنها در مرکز نیز نقش بنیادی بازی کند.
از طرف دیگر سال پار در پیوند به همین موضوع  وکلای مردم هرات نیز نشستی خبری داشتند که آقای مجروح نماینده مردم هرات با صراحت بیان کردند که عدم توجه به سرک گردندیوال از سوی حکومت بیشتر  بعد سیاسی دارد تا حقوقی.
از سویی هم از آغاز حکومت آقای کرزی تا اکنون همگان به یک صدا سرک می گوییم و سرک! ولی هیچگاهی زمامداران امور آن طوری که انتظار می رفت به آن اعتنای نکرده اند.  پس روی این ملحوظ بیایید تا روی گزینه های دیگری کار کنیم. من فکر می کنم، اعتصاب کاری وکلای مجلس، شورای ولایتی و کارمندان اداره ی محلی غور، راه اندازی اعتراضات مدنی در غور، کابل و سایر ولایات… با سر دادن شعارهای که مخاطبان در کنار حکومت، امریکا و کشور های دونر باشد در این نقطه ی حساس بیشتر از هر دوری دیگر تاثیر گزار خواهد بود.
نوت: این را هم نباید از یاد برد که ما در شرایط امروزی هیچ کسی را نداریم که در این زمینه همکاری مان کند، این تنها خود مردم غور است که باید برای رسیده گی به خواسته های مشروع شان دست به کار شوند، در غیر آن نه همتباری داریم و نه هم رهبری….!!

با حرمت
عصمت الله راغب
17 عقرب