آرشیف

ابــــر آتش خیــــز فکرم رهـــرو خورشیـد شد 
خاک شد خاکستـــر و تنور و آتشخانه سوخت

ظلـــــم از بس میکنــد نـا آشنــــــای سنگــدل 
از خودی آمـــد بجان و خــاطر بیگانه سوخت

دیـــده ام تــا دید رســـــــم بیـــوفای هـــای او
قلب درآتش طپید و دست و پا و شانه سوخت

سالهـــا در گوشه ای زندان شدم خوار و ذلیل
همت پا بنـــــد من زنجیــــر با زولانه سوخت

عشق کی گردد هوس ای زاهــــــد دنیا پرست
شوق جنـت در تو آتش زد مرا جانانه سوخت

گـــرم جوشی های  فطرت سیـــر عالم میکند
شهپر خمیازه اینجا خواب صد افسانه سوخت

تا اجـــل نایــد همـــــه منـت کش نفس خودیم
مرغ دام افتـاده را تــــاوان آب و دانه سوخت

بــــزم تا آید به آخـــر، شمـع تا گـــردد خموش
از حساب اینجا برون بال و پرِِ، پروانه سوخت