آرشیف

جهان ما آوردگاه رزمایش گرم و سرد بوده و بايسته است تا خود‌هوشی‌ داشته، فال‌بین‌های همه‌چیزگفتار هیچ چیزمه‌دان نباشیم. واکاوی ارزشی پیرامون ماجرا‌های کشوری و جهانی را از پوچ گپی‌جدا کنیم . برای یک داونده‌ی کارشناسی پیوسته‌گی‌های خردمندانه در گذر خرد داشته باشد و جهان در کف دست او. نویسنده و تحلیل‌گر و‌ نظریه‌پرداز یاسیاست‌مدار و سیاست‌اندیش، همه بار معنایی گفتاری و نوشتاری خودش، نخست معطوف به کشور و برون مردن آن از منجلاب بدکرداری تروریستان نیابتی آمریکا را نشانه برود.

باردفاع مقدس میهنی ادامه دارد ولو با شکست های میان مدت و کوتاه مدت. باداران کرزی غنی، ظاهراً نشترهای شان را در کوکنار زارهای شمال و غرب کشور زدند. مقاومت‌ها با پیش روی و پس روی و شهادت و اسارت و سوختن در آتش اما با وقار و سر بلند دنباله‌دارند. چی طلسمی است در این واگذاری‌های آرام و بدون درک و غیر قابل انتظار…؟ آمپریالیسم از جان ملت ما چی می‌خواهد…؟ مقایسه‌ی این سقوط با سقوط آغاز دهه‌ی هفتاد کاملاً اشتباه است. آن گاه، همه چیز و همه طرف‌ها معلوم و همه‌گانی و آشکار خط‌ها روشن بودند. چه‌ها که نه می‌کنید استعمارگران پلید، جاسوس ماهری هم چو غنی را چنان آموختانده و آموزانده بودید که پول تان را حلال کرد… آگاهان با مطالعه و دخیل در سیاست‌های سیاسی و اوپراتیفی می‌دانند که کسی از تعداد واقعی حضور نیروهای شما در افغانستان آگاه نیست، حتا برخی رؤسای جمهورتان غیر از پنتاگون و انتلجنت سرویس بریتانیا و شخص ملکه در گذشته و پسرش اکنون.

گمانم در این دور و برها مخفیانه پرسه می‌زدید و اعلام داشتید که دزدانه فرار کردید اما به یاد داشته باشید که مردم ما و عمدتاً غیر اوغانان، همه‌گی غنی و عبدالله و امر الله و سیاف و گلب‌الدین و کرزی و رولا غنی و داودزی… و منگل و استانک‌زی و اتمر و مسلم‌یار و فاروق و رحیم وردک… نیستند… این جا سرزمین جاودانه‌ی ایستایی، پایایی، مقاومت‌ها و دفاع مقدس میهنی است که هرگز پاشنه‌های پای متجاوزان را راحت نه گذارده و با خون رگ‌های خود، پاهای کثیف متجاوزان طالبانی تروریستی اوغانی و حامیان آن، جوی‌بارهای تفتیده‌ی وطن را سیراب می‌کنند این‌ها نتیجه و حاصل نشتر زدن باداران کرزی و غنی اند که آنان را مثل چوچه‌سگ‌ها و چهار پاها با حیوانات و به نام حیوان در شمال انتقال می‌دادند. ما از صبح پیروزی به توکل خدا نا امید نیستیم هر چند بسیار سنگین اش ساختید و به بهای جان ملت ما بازی کردید، شرم‌ساران تاریخ. کسانی که تنها شطحیات گفتن را یاددارند، بدانند که ما تاریخ را راست رقم می‌زنیم و نه می‌گذاریم دگر تاریخ دروغ به نسل های پس از ما درس داده شود.