آرشیف

در حالیکه من شخصا طرفدار این تفا همنامه و توافق نامه های بیشتر از آن با پاکستان وایران هستم تعداد زیاد از هموطنان ما با آن مخالفت کرده مفاد آن را خطر ناک ،ضد منافع افغانستان  وحتی خیانت ملی دانستند این در حالیست که نه تا حال جز ئیات آنرا میدانند ونه هم توضیح داده اند که کدام ماده وفقره توافقنامه استخباراتی با اسلام آباد بنیاد منافع ملی مارا آتش میزند .یک متن در فیس بک برخی تحلیلگران ما به عبارات فارسی ایرانی نشر شده که شاید درست ویا کامل نباشد چون تفا همنامه وبعدا توافقنامه بین پاکستان وافغانستان باید به زبان انگلیسی ،پشتو ودری نشر شود.برخی مواد تفاهنامه که رزاق مامون از منابع ایرانی گرفته وآقای احمد سعیدی نیز در صفحه فیس بک شان نقل کرده اند بشرح ذیل است.
(هدف:
این تفاهم‌نامه اقدامات کلی در ارتباط با همکاری اطلاعاتی میان دو طرف را ایجاد می‌کند که بر اساس اصل تساوی در حاکمیت، همکاری و احترام متقابل می‌باشد.
این همکاری در چارچوب تفاهم‌نامه اطلاعاتی بر اساس قوانین و روش‌های ملی این دو کشور انجام می‌شود که بطور کلی به اصول و شرایط قانون بین‌المللی، تعهدات مشترک صلح، ثبات و یکپارچگی کشورهای دو طرف این قرارداد در آن احترام گذاشته می‌شود.
این تفاهم‌نامه برای منافع دو طرف بوده و به ضرر کشور سومی نخواهد بود.
بند 3:
تعهدات دوجانبه اطلاعاتی
دو طرف برای عملی کردن این تفاهم‌نامه می‌بایست بر اساس اقدام متقابل تعهدات دوجانبه زیر را انجام دهد:
الف: تعهدات سطح رهبری برای حفظ فضای اعتماد و صداقت.
ب: تعهدات دوره‌ای سطح تخصصی به عنوان یک مکانیزم از پیش توافق‌شده برای اشتراک و رسیدگی به مشکلات مربوط به دو طرف
ج: تعیین خطوط قرمز میان متخصصان دو طرف برای اشتراک و همکاری اطلاعاتی در زمان واقعی
د: ایجاد یک واسطه سازمان‌یافته میان دو طرف از طریق نمایندگان دو طرف در پایتخت‌های دو کشور.
بند 4:
حوزه همکاری
همکاری میان طرفین شامل حوزه‌های ذیل می‌باشد:
الف. به اشتراک‌گذاری ارزیابی تهدید مشترک؛ طرفین را به اجرای عملیات‌های هماهنگ‌شده/تکمیلی در حوزه‌های مربوط به خودشان قادر می‌سازد.
ب. همکاری ضد تروریسم از طریق مکانیسم توافقی دوجانبه؛ شامل حل و فصل تهدیدات تولیدی از سوی تروریست‌ها علیه منافع ملی طرفین.
ج. به اشتراک‌گذاری گزارش‌های بازجویی از تروریست‌ها/مظنون‌های بازداشت شده برای از بین بردن شبکه‌های ترور تهدیدکننده طرفین.)
ترس یا پاچه گیری؟ نمیدانم ما چرا ملتی هستیم که جرأت تعامل اقلا تا همین سطح که در متن تفا همنامه تذکر رفته با همسایه وجهان را نداریم واز همه تفا همات وتوافقات اصولی واشکارا با همسایه ها منطقه وجهان می ترسیم.چرا ما اگر انتقاد نکنیم دیگر چیزی به چنته نداریم؟ چرا بیشتر از تمام مردم جهان در رسانه ها تبصره وتحلیل هوائی وقبل الوقت میکنیم؟ چون بیکاریم وبر نامه برای خود ودیگران نداریم…در حالیکه طوری انفرادی و پنهان همه افراد مؤثر ومبصر با نمایندگیهای خارجی توافق وتعامل دارند وارتباط با سفارت خانه ها ونمایندگی های خارجی را طور انفرادی وپنهانی افتخار میدانند، اما بر معاهدات وتوافقات که نمایانگر وجود وهستی وحتی هویت دولتی وکشوری  ماست میتازیم ونقد میکنیم.اگر ما دولتی میداشتیم که بر جغرافیا ومرز هایش تسلط میداشت باز خوب بود که از نفوذ دیگران پر هیز کنیم حالا همه چیز ما بدست دیگران است.
اگر ما ازین هراس داشته باشیم که پاکستان از جزئیات وراز های داخل خانه ما خبر میشود این تشویش را کاملا کنار بگذارید.، چون پاکستان در هر سطح از از تشکیلات ،تعینات وبر نامه های حکومت ما آگاهی کامل دارد وهزاران تن در داخل دولت ونهاد های خصوصی مصروف این خدمت وآگاهی دهی هستند البته در خارج از حکومت در دهات ومناطق که مخالفین تسلط دارند ومناطق کمی هم نیست نیاز به استخباران نیست چون تلیفون ومخابره مستقیم بمراجع مربوط وصل است لذا پاکستان نیاز ندارد با قبول تعهد والتزام در برخی موارد از ما اطلاعات جمع آوری کند.پاکستان میخواهد در بر گه های رسمی مناطق آنطرف خط دیورند پاکستان نوشته شود ومرز مشترک بنوعی مشخص باشد.این کلمیه هم به نفع افغانستان است وهم به نفع پاکستان.اگر حکومت اشرف غنی کاری خوبی انجام داده باشد به نظر من همین است وبس چون راز ختم خشونت ها در همین نقطه وکلیمه نهفته است .حامد کرزی وبرخی عناصر  میخواهند بخاطر سر پوش گذا شتن به فساد وبی بند وباری  ماجرا جوئی کنند ودر عین زمان از ذهنیت عوام استفاده نموده شخصیت کاذب کسب کنند ورنه افغانستان راه جزء حل مسئله با پاکستان ندارد.
چرا مخالفت؟این مخالفت ها زاده حس عدم اعتماد وبی باوری بخود ما ست. بسیاری از سیاسیون واماتور ها عقیده دارند که کشور ها مارا فریب میدهند.پاکستان فریب میدهد، آمریکا دروغ میگوید،ایران هدف دارد وروس متجاوز است لذا از همه  باید ترسید که این پندار طور غیر مستقیم ضعف وناتوانی مارا به نمایش میگذارد.مگر میشود بدون تعامل وارتباط با جهان زندگی کرد؟مگر ما چه داریم که در نتیجه تعامل با دیگران از دست بدهیم .همین جنگ وخشونت ودروغ و تجاوز بر اطفال ، فساد وقاچاق و بی مهری را بیا یند ببرند.سر مایه های زیر زمینی اول دروغ است دوم اگر قومی با پنجهزار سال عمر توان استفاده ازین سر مایه هارا نداشته باشد بگذارد تا دیگران برای شان کاری بکند.خوب ازین مس وآهن وطلا واورانیوم چه وقت استفاده میکنید .استفاده از سلاح اتمی هم از مد افتاده کشور های دارنده اتم در تلاش نا بوی این زهر وآتش کشنده اند .استفاده صلح آمیز را هم ما نمیدانیم آخر جزء تعامل ویاد گیری از دیگران راهی نداریم.تنها افتخار وهستی ما اعلانات غذا های لذیذ وآشپز خانه وسالونهای عروسی وکالای های پر زرق وبرق مصرفی ونمایش های بیهوده است.وبر کم خوری دیگران بنام دال خور ومرچ خور وشوله خور عیب میگیرم.مگر پر خوری هم هنر است؟ هنر ما تنها پر خوری وساختن وپختن پلو، اشک ومتو است وگند زدن دیگر نه اختراع است ونه ابتکار.؟ تمام مردم دنیا از ما بهتر اند.