آرشیف

شاه دولاخان  که  قرار بود در مجلسی سخنرانی کند ولی مطلب تازه‌ای نداشت با صدای بلند به خودش گفت؛ امروز یک آدم مست در یکی از کوچه ها با چاقو چند نفر را مجروح کرده است و… بعد وقتی پشت تریبون رفت گفت؛ شنیده شده که امروز… یکی از مستمعین پرسید ؛ شاه دولاخان قربانت شوم  در آن خیابان که هیچ کسی  نبود چطورشد که  ! شاه دولاخان پس از آنکه بر بروت وسبیلش دست زد   با عصبانیت جواب داد ؛ من با گــــوش خودم شنیدم! وقتـــی آن شخص دوبـــاره پرســـید از کـــی؟ شاه دولاخان این بار به آرامی  گفـت؛ به کسی نگویی‌ها، با این گوش های مادر مرده از خودم شنیدم !!  
  ما که عوام هستیم و آدم های صاف و ساده یا به قول بزرگان بی غرض و بی مدعا ! وقتی به سخنان پارادُکسیال و درعین حال دروغین جناب محمد اشرف غنی که در هر یک سخنرانی اش چندین مرتبه با ضمیر مفرد متکلم از سر قوماندان اعلی ای قوای مسلح و من رئیس جمهور منتخب مردم افغانستان هستم یاد آوری میکند آدم مصداق عینی  این حکایت را که در بالا بیان گردید می یابد . البته باید گفت که  ویروس این بیماری لاف گوئی و دروغ  از همان دوران کودکی روح ناآرام اشرف خان غنی احمدزی را احاطه نموده است . جناب اشرف خان غنی وقتی می خواهد در میان طائیفه ای از آخُند های مفتخوار و متملق سخن بگوید بدون آنکه با یک ریاضیات  ابتدائی  آنچه را که از حنجره مبارکش بیرون می آید محاسبه نماید به اطمینان اینکه زمین و هوا با ویروس دالری آغشته شده است واکثر  حاضران در مجلس از من وسلوای استخباراتی بهره مند شده یا داروغه ها  به حق شان خواهند رسید شروع به هذیان ها  می نماید