آرشیف

انتقاد: آزادی بیان حدودی ندارد در صورتیکه تفاوت بین آزادی بیان و آزادی توهین در نظر گرفته شود!
انتقادات و دشنام دادن فعالان جامعه مدنی، قلم بدستان و نویسندگان مهاجرین افغان مقیم در لندن بالای عملکرد رئیس جمهور غنی در رابطه به انتقال پروژه توتاپ از طریق مسیر بامیان در دانشگاه شاهی Rusi لندن خوشایند به نظر نمي رسید، گرچند انتقاد در نفس اش سازنده است اما مختلط ساختن انتقاد با توهین هم شایسته ایراد به شخصیت انتقاد کننده نیست و هم قابل پذیرش، تحمل و استقبال برای انتقاد شونده!
وقتی سخن از توهین پیش می آید، ایراد سخن به شیوه ی که افغانستان را کشور فاسد بگوییم از جمله انتقادات بشمار می رود و حتی در این حالت هم، رنگ و بوی توهین ندارد ولی می توان برایش انتقاد شدید نام گذاشت.
لیکن وقتیکه مخاطب را خاص می سازیم و برایش واژه های چون؛ (دروغگو و خائن) ابلاغ می نماییم، این در نفس خود تکان دهنده و دعوت به جنگ فیزیکی است و برای کسیکه از طریق آرای مردم (اندکی آمیخته با تفلب) به سمت زعامت کشور رسیده است، غیر قابل تحمل خواهد بود. هرچه غنی را بشماریم و نا نشماریم، رئیس جمهور دولت افغانستان است و به سطح جهان او بحیث رئیس جمهور افغانستان رسمیت دارد.
فکر نکنم تا هنوز رئیس جمهور غنی در قبال پروژه توتاپ کدام نظر مشخص مبنی بر تعین مسیر انتقال این پروژه ایراد کرده باشد و یا سخنی گفته باشد، تنها چیزی که از سخنان شان شنیده شده است، ایجاد کمیسیون مشخص برای تشخیص مسیر مناسب این پروژه بوده است و بس.
همینکه اعتراضات مدنی به دروازه محل رویداد سخنرانی رئیس جمهور غنی با بر افراشتن شعار های عدالتخواهانه و انتخاب مسیر عبور پروژه از راه بامیان و رسانه یی ساختن این موضوع صورت گرفته بود، کفایت می کرد و نیاز دیگری در قبال دیده نمی شد چه رسد به انتقاد های تند که سرانجام اش به برخورد فیزیکی انجامید و انعکاس اش برای غنی در سطح جهانی متأثر کننده و برای معترضان موجب فام شدن نام گردید.
به احتمال قوی، نشان دادن عکس العمل های فوق، غنی را مصمم به رد این پروژه بر خلاف میل معترضان نماید. همانطوریکه انقلاب تبسم اندک ترین پیامدی را در قبال نداشت، این هم همان نتیجه را کمایی خواهد کرد. (خدا کند چنین نشود!)
در نظر گرفتن حد اوسط اعتراض، انتقاد و پیشنهاد در اکثریت حالات مؤثریت خاص خود را داشته است و غالباً جنبه ی عملی را از طرف موج انتقاد شونده بخود می گیرد. حال که سخن از سخن گذشته است، امید می بریم که آنچه من بطور منفی گمانه زنی می کنم، انجام نیابد و حرکت های عدالتخواهانه مردم ولایات مرکزی به درستی شنیده شده و اقدام نیک در قبال اش صورت گیرد.

با احترام
گل رحمان فراز