آرشیف

دردمنـــــدم به رهــــي عشـــق دوا مي پالم
دلِ گم گشــته اي خود را همــه جا مي پالم

ديده ام خون شد و اشک از درِ چشمانم رفت
تو بگويــي به جهــــان جـــور و جفــا مي پالم

منِ درمانـــده درين خطــــه اي بي آب و علف
نـــوشِ صــــد جرعــــه اي از آبِ بقا مي پالم

دوش من خــــم شده از حادثـــــه و رنج فلک
دستيــــــــاري کـــه شـــود کامـــروا مي پالم

دوستـــان زيــــاد و هـــوادار من از حد بيرون
ليک معشوقـــه اي با مهــــر و وفـــا مي پالم

نازک انـــدم و، پري چهــــره و، شيـرين گفتار
مرشــــــد ملـــک ادب، شــــوخ اداء مي پالم

به پسنـــــــدم نبوُدَ آري ز اخــــلاق و کمـــال
معــــدن عشق و هنــــر، کان حيـــا مي پالم

دگــــر از نالـــه و فريـــــاد به جــــان آمده ام
به حيــــاتِ ســـــــرِ خود دفــــعِ بـلا مي پايم

زندگي خواهمـــي در پرتـــو آرامش و مهــر
هر نفس راستي و، صـدق و، صفا مي پالم

عمر محمود گذشت و، ز کسي يـــاري نديد
آنچــــه کــه يـــافت نگـــردد چــــرا مي پالم

——————–
سه شنبه 16 جدي 1393 هجري آفتابي
که برابر ميشود به 06 جنوري 2015 ميلادي
ســـــــــــرودم
احمد محمود امپراطور
کابل/افغانستان