آرشیف

مدت ها در نوشته ها و گاهی در تماسهایم که با دوستان و علاقه مند به اندیشه های این قلم انجام میگیرند گفته ام ونوشته که تا اندیشه انسان باشنده ای جغرافیای بنام  افغانستان هرچند مخالف با ارزشهای قبول شده جامعه از هرنوع وابسته گی رها و آزاد نگردد و درپرتو آن اندیشه ء آزاد با نگاه انسانی نقشه راه حرکت عمومی مدنی اعم ازاقتصادی و فرهنگی تسوید و تصویب نشود هیچگاه صلح راستین در کشور افغانستان تحقق نخواهند یافت . 
وقتی میبینیم که به جائی نهادینه سازیی اصول و شاخص ها یکی از شخصیت هاومهره های که میتوان با وی با آسانی به معامله رسید و یاهم شجرة النسب وی در کل با ما و یاهم اقاربی از ما میرسد زبان ما در زمینه نهادینه سازی شاخص ها لال میشود و بلا درنگ به فکرکانالیزه سازی اهداف ناچیز مان  با این حضراتی که تازه به قدرت آورده شده اند می افتیم . که ویروس  این بیماری بیشتر دررگهای خون روشنفکران و درس خوانده های جامعه ء جنگزده ما جا گرفته اند . خوب بگذریم  ازین بگومگو های برسراین ویروس که به ؤفوردر اکثریتی از روشنفکران بویژه از تبار فرانکفورتی وبیروتی  آن به مشاهده میرسد و هرروزرنگ عوض میکنند وحتی از شعار های بلند بالای دموکراسی وحقوق بشرعقب نشینی می کنند.