آرشیف

مسلماً، پارادوکس اینجاست وقتیکه دانشجویان را بی روز خطاب کنیم، در عین حال به ایشان روز ویژه را مشخص نموده و خجسته باد عرض نماییم چون واژه های "روز و بی روز" در تناقض و مخالفت با یکدیگر قرار دارند که تقرن معنی را نمی توان در بدنه یک اندیشه در بین این دو واژه آورد اما اینکه در بیان موارد و ابراز نظر های خود آزادیم و از بهانه صنعت های ادبی مختلف استفاده می کنیم، می توانیم یک رابطه ی مشترک "کنایه" و "وجه تسمیه" را بین این دو واژه ی متضاد برقرار کنیم.
بدون شک وقتی که من واژه بی روز در در وصف دانشجویان تلنگر می دهم هدفم همانا مشکلات و موانع است که سد راه ایشان قرار دارد و ایشان را به روز نمی گذارد تا به اهداف، آرمان و ایده های مطلوب به ذهن پرورانده خویش نایل آیند و در قالب همان برآورده ها زندگی رویایی خویش را بارور و خوش سیما سازند. علاوه بر اینکه چرخش روزگار آنها را برای داشتن زندگی آسوده تنگ چرخ می دهد بلکه برای شان فرصت های قابل نیاز دوران دانشگاه (که سهولت آفرینی اش تا جایی آسان است) نیز مهیا نمی سازد و به کام شان نمی چرخد.
دانشجویان در دوران دانشگاه بیشتر از هر چیز به ذهن آرام و راحت خاطر نیاز دارند، نباید موردی به ذهن ایشان خطور کند که انگیزه آموزش را از ایشان برباید و ایشان را از مکتب درس و مطالعه دور سازد. باید که خوب درس بخوانند و آموزش شان را نه تنها در محدوده رفتن به دانشگاه و خواندن چپتر های نصاب تعلیمی دانشگاه ببینند بلکه آنها بعد از فراغت از دانشگاه باید دانش آموخته باشند و بتوانند اثرات ماندگار آموزش و مطالعه را در رفتار، سلوک و کردار شان پیاده نمایند.
اینکه روز دانشجویان را خجسته باد عرض می دارم هم سخن های در پشت این مورد نهفته است و مراد از ذکر خوشنودی و استقبال از روز ویژه برای دانشجویان به پیمانه این است که گویا فقیری در جستجوی ثروتمند شدن بر آید و هر دم با خیال پردازی های غیر قابل تطبیق اش رویا پردازی می کند و در برآورده سازی آرزویش تلاش بیهوده نماید. دانشجویان هم، مسلک دانشجویی را از قرینه های همین مثل و مثال مقدس و درجه بالا می دانند و از اینکه دانشجو اند، فخر می ورزند.
مهم ترین اثر که زندگی دانشجویی را بارور می سازد، دوران صمیمیت، اتحاد، هم پذیری، پاک دلی، مهربانی، اخلاص، صمیمیت،  اندیشه پردازی، کتاب خوانی، آزادی، خوش سخنی، احترام، افتخار، مطالعه، آموزش، برتر اندیشی، ارایه، سنجش منطقی، بحث، نقد، بررسی و مراجعات به کتاب ها و استادان بزرگ وار برای پیدایش راه حل مشکلات است. 
وضعیت پسا دانشجویی معضل است که فکر دانشجویان را در افغانستان بیشتر از هر مورد دیگر مغشوش می نماید. دانشجویان با اندیشه های کاملاً فراوان و وسیع و با انگیزه قابل ستایش دروس دانشگاه، مطالعه بیرونی مرتبط به دروس دانشگاه و مطابعه برای خوشنودی را فرا می گیرند اما به محض که از دانشگاه فراغت حاصل می کنند، به بیکاری های دلگیر و آینده مبهم دچار می گردند که ردی از خوشبختی و سعادت نیست. بیکاری ها خیلی رنج دهنده، فراگیر و دلگیر است! 
نظر اجمالی شاگردان مکاتب لیسه (سطح عالی) به وضعیت پسا فراغت دانشجویان و آینده مبهم با بیکاری های فراوان ایشان را می رنجاند و انگیزه ورود به دانشگاه را از بین می برد علی رغم اینکه دروس دانشگاه را به کدر و با درجه پایان بخشیدند ولی بیکاری دامن گیر شان است. حالا امیدی برای شاد زیستن و آسایش آینده دانشجویان که به شکل عملی اش ممکن داشته باشد، دیده نمی شود و فقط می شود برای دلخوشی خوش بود و روز دانشجو را فرخنده باد عرض کرد.

نوشته: گل رحمان فراز