آرشیف

در یادداشتی قبلی که بحیث مقدمه و با یاد از نهضت های آزادی خواه و عدالت طلبانه ای در کشور ما    آغاز نموده بودم  و قصد داشتم  که گام به گام روح و مضمون اصلی آن حرکت ها یعنی جایگاه انسان به عنوان  یک موجود خلاق و دارای کرامت طبیعی و فطری درتاریخ زندگی بشربویژه در اجندای هریکی از نهضت های تحول طلب آن روزگار  مورد تحلیل قرار دهیم وهنوزهم بر آن تصمیم خود هستم اما بادرد ومصیبت فروان وقتی  صد ها هزارتن  اززنان ومردانی که جنازه های سربریده شده ای از مرغکان اسیری را  بردوش حمل میکردند و فریاد عدالت و دادخواهی را بلند می ساختند ودر آنروزخوف وخون که خدا عقل و ایمان روشنفکران میهن ما را در بوته آزمائیش گذشته بود تصمیم گرفتم تا مبحث آغازیده شده ام را عجالتأ کنار بگذارانم و بر شانه های مجروح قلم ام  فریاد های  خونین صد ها هزارانسان معترض و عصیانگر این عصررا که  تابوت های خونین  هفت کبوتر را به  دوش میکشیدند بدرقه کنم .
 

ادامه مطلب اینجا