آرشیف

حـیـــف !  کا یـن  بـا ر  به  حـقـیــقــت  کـه  خـطــا  رفــت  قــلــم
ز یـن  خـطـا  پـا ی   قـلــــم   کــج   هــــمــه  جـــا  رفــت  قــلــم
 
هـــجــــو  شـا یـسـتـــه  ُ ا نــد یـشــــه  و پـــنـــدار  تـو  نـیــســـت
وای  کــز  حــســن  نـظــر ز خـطــا  سـوی  جــفــا  رفــت  قــلـــم
 
نـه  کـه  مـــن  رنــجــــه  و آزار م   ا ز یــن  ســهــــو  بــز ر گ
نا لـه  غـلـتـــیــده  بـسـر  و  از صــفـحـه  جـــد ا  ر فــت  قـــلـــم
 
نـیـســـت   شـا یـسـتـه ُ  نـا مـــت   که  بـه  تـقــو یـــم   کــســا ن
ایـن چـنـیــن  زود  بـیـرون  از حـرم  مهــر  و فـا  رفــت  قــــلـــم
 
تـــو  بـــز ر گــی  و  نـگــــر  نـیــک  بـه  ا ســـلا  ف   بــز ر گ
کــه  چــســـا ن  د ر  حـــــر م  شـــــرم  و حــیــا  ر فــت  قـــلـــم 
 
بـه   تــد بـــر  بـنـگــــــر  نــیــک   بــه   تــقــــو یـــــم   خـــــــد ا
کـه  عـجـــب  بـی  ســـر و  پــا   ســوِیــی  هـجــا ر فـــت  قـــلـــم  
 
تـا  کـه  ا یـن  تـوســــن  خــود کا مـه ُ  مـــن  را م   نـــگـــشـــت
هـــر کــجـــا  تـا  بـه  فــلــک   بـــی  ســـر  و پــا  رفــت  قــلــــم
 
از غـلـط  فـهــمـی  مـرمـوز مــن  و رنـجـش  د لــهــا ی نــژ نــد
سـویـی  فـرخــا ری مــا   بـی جـــر م  و  گـنـاه  ر فــت  قـــلــــم
 
مـن نـگـــو یـــم  کــه  مـگــــو  ســخــت  بـه  کــفـــا ر  کــفــــور
لـیـک  بـنـگـــر  به  کـی  گـــو یـی  ؟ و  کــجـــا  رفـــت  قـــلـــم
 
بـا  ادب  کـــو ب  و  بــگــو  ســخـــت  به  ا لــفـــا ظ   مــلــیــح
کـه  دریــن  عــر صــــه  تـوا ن   تـا  به  فـضــــا  ر فــت  قــلــم   
 
بـهــــــر  فــرخــا ری  و  دهــــــزاد  و عــــزیـــــزیــم   ســـــلا م 
گـو د گــر باره  چـــرا  ســوی  عــیــب  و گــنــا ه  رفــت  قـــلــم
 

استاد فضل الحق فضل
دیار فـیــروز کــوه  غـــور
ســر طـان 1390 هـجـــری شـمـســـی
ا یـن پا رچـه به ا حــتـرام سـرودهُ  زیبـای جناب مـحـتــرم حا جـی عـبـد الـشـکـور جان د هــزاد زیر عـنـوان (( من چگویم که چرا این هـــمه جــا رفـــت قلم    )) سـروده شـده اسـت که البته به نسـبـت عدم دسترسی به انتر نت به تعویق افتاده است. و بـدیـنـوسیـله از هـمـه استادان و فرهنگیان بسـیـار بزرگوار احتـرامانه آرزو منـدم تا از نوشتـن الفاظ رکیک در حق هـمـد یگر انهــم با وارد کردن  تهـمـت ها بر یکدیگر اجتناب ورزند . زیرا من  از خیـل عا شـقـا نم و کینه و انـتقـام را نمی پسـنـد م  بر هـمـه فر هنگیان وقـلـم داران احترام عمیق دارم وعاشقانه آنها را دوست دارم و صحـتـمـنـدی وسلا متی روحی وجـسـمـی را برای ایشان یک موهبهُ الهــی میـدانم تا ازین ثروت سر شار الهــی استـفاده ُ معقـول و منطقی نماینـد  وبار دیگــر عرض ادب دارم خدمـت جناب استاد بزرگوار مولانا صاحـب فر خاری ،  شا عر خوش قریحه  و گرامی جناب عـزیزی صاحب  ونور چـشــمـم جناب دهــزاد و میـخـواهــم  عرض کـنـم که جام وزین غور یک روزنهُ روشـنی برای چـشـم های در انتظار نگهداشته شـدهُ مردم هسـت . مـردمی که همین اکنون که من این نامه را مینویسـم بیش از چندین زخمی ومریض  در حال نزع  در شفا خانه موجود است و  صد ها صغـیـرو یتیم وبیوه زن گرسنه در اطراف واکناف سر کها دست به گدایی میزنند … باید به احترام محبت وطن  به احترام محبت مردم وطـن به احترام اعتقادات  دیینی و مذهـبی این ملــت از عالـم دوری دست های تک تک شمارا با مـحّبـت فـشار میدهـم وآرزو دارم به احـترام همـین ملـت شما نیز دست های تا نرا به عنوان علامت محبت و آشتـی با هـــم  محکـم فشار بد هــیـد وسروروی یکدیگر را مخلصانه ببوسید  با هـم آشتی کنید و ببیـنـید که ملـت و مردم ما چه حا ل دارند. با عرض احترام واخلاص .