آرشیف

درخاکستان افغانستان «خر» بودن برترین دارایی میباشد.دارایی معنوی ومادی.
دانستن یک نکته برای دریافتن <دیالکتیکِ !> این شیوهء الاغیت لازمیست:
خرافغانی خودش <خر>است و فکرمیکند که دیگران هم خرهستند.
یکی ازخریت ها درخاکستان افغانستان ،پس ازقبضه نمودن حکومت داری بوسیله (چنگال) های مجاهدین اسلامی تاجیک، خیلی گسترش یافت :
پس از تهام مجاهدین تاجیک تباربر قلاع مدنیت،الاغ افغانی حدس میزند وپس ازآن حدس زدن باورمیکند که یکوقتی یک [خراسان بزرگ] موجودبوده است. ودران روزگاردران خراسان بزرگ [مدنیت بوده ودادگری بوده وبرابری] بوده، وخراسان بزرگ آموزشگاهایی داشته برای (درس خواندن تمام مردم) ودرآنها حتا ازاروپا وآنهم شاگردان <دختر> برای درس خواندن می آمدند،
برخی از خریت های افغانی:
۱. چادری برای بانوان بهیچوجهی زادهء اندیشهءمردهای خراسانی نمی باشدکه درحوزهء جغرافیای <خراسان بزرگ> میزیستند.
چادری را مردهای بیدادگر و« نمادجهالت» ازجاهایی دیگرخارج ازسرحدات خراسان بزرگ، مردهایی بااندیشه های ناانسانی ،دریک شب تاریک ،به حوزه خراسان بزرگ [قاچاق] آوردند.
۲. مدفن حقیقی علی دربلخ وخرقه واقعی محمد درقندهارمیباشد.
۳.پته خزانه سندی کلاسیک وموثق است.
۴.امپراتوریهای غور وابدالی وغزنوی درجغرافیای گذشته سرزمین کنونی افغانستان ،{حقیقت} داشت واین <امپراتوریها> مراکزتمدن بوده اند وتنها دردربار سلطان محمود(کبیر) چهارصد شاعر{مداح}موجودبوده است.
۵.دربلخ {باستان}وهرات {باستان} ودروقت کابل شاهان وبدخشان {باستان} وبامیان {باستان} آنگونه «فرهنگ بزرگ»انسانی بوده که کتابخانه های بیسروپا وتفرجگاها وبیمارستان های آن شهره جهان بوده اند.
۶.خرافغانی بدین باوراست که مصیبت ثورانقلاب مردمی وتره کی رهبرکبیرخلق بود.
۷. درقانون اساسی خربودن درج میباشدکه القاب درافغانستان زاییدهء دادگری اجتماعی است. بنابران :
عنصری بنابرقصاید مدحی برای سلطان محمود بچه بازبیت شکن غزنوی، مستحق لقب <استاداستادان زمانه> ،
احمدشاه مسعودبنابروضوکردن ها ونمازادانمودنها مستحق لقب قهرمان ملی،
اسدالله سروری به سبب شکنجه دادنهایش مستحق لقب رفیق بزرگ،
ملاربانی بخاطرجایداد خریدن درانگلستان مستحق لقب استاد،
حیدری وجودی بسبب شعرمدحیه درستایش چپاولگریهای فهیم قسیم مستحق لقب <نجم العرفا>
وخلیل الله خلیلی، بدلیل نگاشتن کتاب «عیاری ازخراسان» برای یک رهزنِ جاهل بنام بچه سقو وانشادشعری مدحی برای زمامدار پاکستان، ضیاالحق ، مستحق لقب شاعرملی میباشند.