آرشیف

بسم الله الرحمان الرحیم

در جریان ماه اسد 1393 هـ.ش. مدت 20 روز را به کابل مسافر بودم. بعد از گشت و گذارها و فراغت از مصروفیت ها نوبت رسید که گردشی به مسجد جامعه ی پل خشتی، آن مسجد زمان تیمور شاه درانی، قاری برکت الله سلیم و امیر عبدالرحمان خان خلاصه اینکه به قدیمی ترین مسجد کشور سری بزنم. به چهار طرف مسجد جامع پل خشتی طبق معمول، دست فروشان وسایل سنتی و عبادتی را به فروش میرسانند، مانند لنگی، پتو، مسواک، کلاه و مسیح و همچنین بهترین کتب دینی و قدیمی درین محل و اطراف و اکناف آن به فروش میرسند، ازینکه مسواک و عمل مسواک زدن از منظر دین مبین اسلام از جمله سنت های تاکید شده میباشد، میل کردم که بخاطر پاکی و نظافت دندان ها و جلوگیری از امراض جوف دهان و لثه های دندان، مسواک خوب و اصیلی را بخرم.

به این جوان که اسمش خدا محمد است، سلام دادم و گفتم که اجازه است که مسواک هایت را ببینم؟ گفت بلی، مشکل نداره. بعد از یکی و دوتا را دیدم، برایش گفتم که برادر خودت بگو که مسواک خوب و بهتر کدام است. یکی ازین مسواک ها را به دستم داد و گفت که این بهترین و خالص ترین مسواک است. به وی گفتم که عجب نام داری بچه خاله، هم خدا و هم محمد. . . گفت که بلی خوب نام است. گفتم، این مسواک که خوب گفته برایم دادی از کجا است یعنی که از کجا میاری؟؟؟ گفت که از چغچران و در تکرار دوم گفت که از غور است از ولایت چغچران. . . این مسواک را به 50 افغانی خریدم و به فکر فرورفتم که چغچران دارای چنین مسواک های طبیعی و خالص است، چرا به شهر چغچران این ابتکار را نمیکنند.

مسواک را خریدم و با خدا محمد خدا حافظی کردم. بعدش تصمیم گرفتم که باید درین مورد کم و بیش چیزهای بنویسم تا باشد که این فرهنگ در غور نیز عادی گردد و هرکس به نحو از انجا بتواند که اعاشه و اباته ی خانواده ی خویش را فراهم

 

باحرمت
غلام رسول مبین
غور، چغچران
اول سنبله 1393 هـ.ش.