آرشیف

کوتاه نمودن پای سیاسی عبدالرشید دوستم از سمت معاونیت اول، بیرون راندن احمد ضیاه مسعود از بست نمایشی نمایندگی خاص رئیس جمهور در امور اصلاحات، سلب صلاحیت شدن عبدالله عبدالله و گیر دادن آن به زنجیر نمایشی ریاست اجراییه و بازی نقش نیرنگی سیاسی رئیس جمهور غنی با استاد عطامحمد نور (وعده های سفارت و وزارت های خیالی…!) از جمله موضوعات اند که با تفکر عمیق و سیاست خردمدارانه تیم تکنوکرات دور و بر رئیس‌جمهور غنی برای تک قومی ساختن نظام حکومتداری طرح ریزی و تطبیق شده است. 
دقیقا اینکه حکمتیار چرا به افغانستان آمده است، خستگی از مغاره ها، پشیمانی از عملکرد گذشته، حس حسن نیتی اش به استقرار صلح و تامین امنیت، آزاد کردن افغانستان از چنگ کشور ها و ترویج مومن شدن افغان ها نخواهد بود بلکه وی با این چهار گزینه پلان شده مبارزه خواهد کرد:
● قوم محوری و محو اقلیت ها: شکی نیست که برخورد استبداد گرایانه گلبدین حکمتیار در مقابل رئیس جمهور غنی هم بکلی مشهود بوده است، غنی بخاطر جلب نظر و پذیرایی حکمتیار رهبر حزب اسلامی از خود فداکاری های بی شمار انجام داد و محافل پر رونق را برای استقبال اش آماده کرد ولی او حتی شرم دانست تا وی را رئیس جمهور افغانستان در محفل ارگ خطاب نماید. شاید قابل قبول نباشد اما حقیقت دارد اینکه پذیرش حکمتیار به عنوان دوست در هیچ پیمانه ی نمی گنجد اما همه رهبران پشتون (چه چپی، چه راستی، چه مجاهد، چه تکنوکرات، چه بنیادگرا و چه فاشیست…!) همه بطور مشترک، متعهد و هم پیمان با اتخاد تصمیم گیری متحد و مستحکم برای پشتونی ساختن نظام حکومت داری و قدرت مداری افغانستان می کوشند که در این زعیم شدن شخص حکمتیار نیز برای شان غیر قابل قبول نخواهد بود و کلیه پشتون ها با آغوش باز از برنامه هایش حمایت و پشتیبانی خواهند کرد.
● مبارزه برای محو شیعه ها: یکی از اصلی ترین انگیزش های ورود حکمتیار در شرایط موجوده را مبارزه علیه مذهب شیعه و تقابل فکری اهل تسنن با تشیع خواهد بود. علل حمایت های دالری عربستان سعودی از ورود حکمتیار را جهت دادن وی با قوه تقابل دو مذهب زیر چتر دین مبین اسلام شکل خواهد داد. آمریکا و عربستان سعودی با این حمایت های مالی و سیاسی شان زمینه خلقت چالش و مشکل را برای ایران و پیروان مذهب شیعه (که ایران از جمع حمایت کنندگان قابل ملاحظه است) آماده خواهند کرد. چنانچه حکمتیار در نشست های خبری اش تا جایی به این موضوع و مسئله پرداخته است و خشم خود را طوری غیر مستقیم رونما ساخته است.
● تک گرایی: علت اصلی بروز جنگ های داخلی کشور در طول دهه های جنگ را نا خلف بودن و سرکشی کردن حکمتیار از معایدات شورای رهبری مجاهدین، فیصله رهبران جهادی و عدم حمایت از فیصله دسته جمعی مجاهدین افغانستان شکل می داد. حکمتیار هیچگاه نمی تواند حکمرانی رئیس جمهور غنی، به قدرت رسیدن کرزی و یا شخصیت های دیگر را تحمل کند همان طوریکه نتوانست شخصیت بودن استاد ربانی و قهرمان شدن آمر صاحب مسعود را تحمل کند. حکمتیار برای اخذ قدرت از هیچ نوع تلاش دریغ نخواهد ورزید و برای اخذ این مهره حتی رفیقان اش را هم برای باخت آماده خواهد کرد.
● عاجز ساختن شورای نظار: مهم ترین موانع سد راه فعالیت های سیاسی و شهرت یافتن برای اخذ قدرت حکمتیار را شورای نظار و افراد وابسته به حزب جمعیت اسلامی شکل خواهد داد. تجربه تلخ ضربه سیاسی حکمتیار از طریق فرمانده مسعود و استاد ربانی سوژه ی مجدد کم رنگ ساختن نقش مدون های شان و اعضای ارشد حزب جمعیت اسلامی خواهد بود که در این امر او حمایت آمریکا را نیز با خود خواهد داشت برای اینکه منبع اتکای اعضای شورای نظار را بیشتر روابط حسنه با کشور روسیه و ایران شکل می دهد اما در این امر تا جایی ناکام خواهد ماند برای اینکه حضور مجدد حکمتیار در صحنه ی سیاسی افغانستان مجال منسجم ساختن جمعیتی ها و سنجش پلان های دفع حمله را به ایشان و اسباب ورشکستگی حاکمیت حزبی شان را خواهد داد و بیشتر از پیش به توانگری حاکمیت و هم پذیری شان کمک خواهد کرد. 
اینجاست که حکمتیار به افغانستان خواسته می شود تا مطابق به خریطه تهیه شده ی از قبل تفاهم شده پلان طرح نماید، برای محو چهار بعد فوق بکوشد و نقشه را بصورت کلی، زیرکانه و هوشمندانه تنظیم، ترمیم و تطبیق دارد. 

با مهر 
گل رحمان فراز