آرشیف

2014-12-30

معزالدین یقین

حـمـــــد

 

بسم الله الرحمن الرحيم

 
ای مستـنـيـر از نــور تـو خـورشـيـد مـاه و آسـمـان
ای مسـتـفـيـد از لـطــف تــو جـان و دل صـاحـبـدلان
 
بـگـرفـتـه نـظـم از بـزم تـو هستی و مخلوقات همه
بـنـهـاده سـر درپـيـش تـو ارض و سماء و اختـران
 
پـويـنـده از تـو عـارفــان اســـرار و راز کــائـنــات
بـگـرفـتـه بـالا کـار شـان از کـشـف اسـرار نـهـان
 
تــابــيـــد نـــور پــاک تـــو بــــر جــان پــاک انـبـيـا
وارســت از آئـيـن تــو عــالـــم ز تــعــظـيـم بـتــان
 
ثــابـت زشــور عـشـق تــو گـام های اهل دل مدام
تا سرکـشـند جـام مـی کـان خوشتر از شهد روان
 
چـبـود بـهـای ايـن جـهـان با ساز برگ و مهر آن؟
بـر پـيـش آنـکـو يـک نـفـس پـيـمـود راه لا مکـان
 
جـان در پـی  شـوق لـقـات باخته متاع هردوکون
دل در پـی ديـدار تـو يـاهـو زنـان چـون قـدسـيـان
 
حـمـد تــو گـويـد هـردمی هر آنکو وارست از هوا
 تسخر زنان بر اين جهان باصد زبان مستی کنان
 
خـرم زفـيـض هسـت تو , فاخر زهست از دست تو
ارض و سـمـاء و نـه فـلـک , بنهاده سر بر آستان
 
رسـتـنـد زخــود مـسـتــان تـو در حفظ ميثاق الست
ببريده تار از اين و آن, بنموده پشت بر اين جهان
 
زاهــد بـجـسـت از صــومـعـه, از مـژده لا تـقـنـطـو
بـوسـه زنـان بـر کـوی تـو آيــد هـمـيـشه عاصيان
 
سالک پی کسب سلوک زد آتش اندر جان خويش
ره می نوردد روز و شب  در وصل کويت عارفان
 
شـد شـب روان چـست گام تـر وز نور ايمان تو در
پيمايش صد ساله ره, چون برق و چون افلا کيان
 
"صـبـح امـيـد آمـد برم, شد ماه و خورشيد چاکرم"
تا رهنمون شد پير روم در فتح نفس و شرح جان
 
يک جرعه می از تاک تو, برد عقل و هوشم ای خبير
زان مـی نـمـيدانـم چـه گـفـت در وصفت ای شاه بيان
 
يارب پــذيـــر از ايــن حـقـيـر, ايـن چـند بيت دلپذير
تا سرخ رو باشد "يقين" در مدحت ای شاه جهان