آرشیف

تو کلک و ماشه و تیر و تفنگ مان گشتی
تو  فاتحانه  ترین فصل جنگ مان گشتی 
نجیب بارور

قهرمان ملی شهید احمد شاه مسعود از یک نگاه/بُعد برازنده قابل تحلیل است و آن هم برجستگی، مهارت و تکتیک نظامی/رزمی است. شاید نتوان یافت آدمی را چون چه گوارا و مسعود که از قدرت خارق العاده جنگ چریکی برخوردار باشد و ابرقدرت های صاحب زنجیر ها را با کمترین امکانات و با بلند ترین همت در سنگر نبرد شکست دهد.
مسعود عقاب هندوکش و اسطوره زمان بود. او با میل تفنگ هدف قلم را برآورده ساخت و از سنگر مقاومت و مجاهدت رویای آزادگی، سربلندی و آرامش را می دید که با اعتماد به نفس والا پیروزی خود و شکست دشمن را عاقلانه پیش بینی می نمود. 
اما، رسالت جوانان در برابر شخصیت مسعود و چگونگی بزرگداشت از سالروز و یادبود شهادت آمر صاحب چیست؟، آیا ایشان زاده شده اند تا بصورت نمادین از سالروز شهادت قهرمان ملی شان تجلیل به عمل آورند و یا اینکه می بایست تا خویش را با اندیشه های آهنین مسعود آراسته ساخته و به زندگی خویش سمت و سو دهند؟! 
دانستن مهارت های جنگ چریکی در شرایط فعلی برای هیچ جوان (حتی نظامیان) نیست الزامی نیست. از اینرو، مسعود را باید از آیینه افکار دیگرش جستجو کرد و نباید وی را به تجارب و مهارت های نظامی اش منحصر کرد. 
مکتب خانه مسعود از چند جبهه قابل مطالعه است: سوق دادن همه مردم در یک صف واحد برای مقابل به رژیم سرخ و سیاه، انسان سازی و شخصیت سازی یاران اش، تقوا، صداقت، تعهد، شجاعت، همت، دینداری و روحیه تسلیم ناپذیر اش در مقابل دشمنان.  
انقلابی شدن مسعود از دوران جوانی اش بروز یافت و از آنجا مبارزات را آغاز نمود تا رسم ایستادگی، عشق به وطن، همت تسلیم ناپذیر و سرشت آزادگی را در جهان تمثیل کند و برای کشورش قهرمان باشد. 
مسعود فرمانده بود که قهرمان شد. قهرمان بعد از لحظات سیاه و سخت زندگی اش. او تا آخرین نفس عاشق سنگر دفاع از کشورش بود و هیچگاه در حیات اش آرامش نخواست و هرگز برای قهرمان شدن نه رزمید ولی تاریخ کور نبود، از عملکرد مخلصانه اش نقاب برداشت و وی را قهرمان آزادی، مقاومت و سربلندی خواند. 
جوانان باید چند ویژگی مسعود را مد نظر گیرند: احترام به هر قشر جامعه، باورمندی به دموکراسی، احترام و هم زیستی مساویانه بین زن و مرد، دفاع از ناموس، مال و خاک، حس آزادگی و عدم پذیرش اشغال، دینداری، وفاداری، مطالعه، مردم داری و فهم درست از دوست و دشمن خاک، جان و فکر خویش! 
مسعود شدن آرزوی همگانیست. آرزوی که به حقیقت پیوستن اش خیال است. آرزوی که دنیا تاب پذیرش اش را ندارد.‌ مسعود عقاب هندوکش بود، عقاب که چشم بینا، دماغ سالم و اندیشه جاوید داشت. عقاب که به پهنای و بلندی فراتر از هندوکش و ایوریست فکر می کرد، برای جهان و خواست های موجودات اش ایده داشت. 
او رفت، آرامش یافت و اثر افکار اش را بجا گذاشت تا نسل بعد از خودش از طریق تجارب، نبرد و فکر اش به آینده سعادت مند، عاری از مشکلات، زندگی مطلوب برساند و برای همه قلب ها قهرمان باشد. 
پس، برای جوانان زیبنده است تا ذهن خویش را آراسته اندیشه، سخن و افکار مسعود شهید ساخته و از رسم گذشت های نمادین، فیر های هوایی که باعث آزار می شود بپرهیزند چون مسعود فراتر از این اعمال است و مستحق توهین، تنفر و تمسخر نیست.

با مهر 
گل رحمان فراز 
۱۸ سنبله ۹۷
فیروزکوه، غور