آرشیف

جهــا ن گـویـی  که  بـر ظـلـمـت  بـنـا شــد
بـه   جــا ن   مــــرد م   دانـــا  بـــــلا شــد
 
پـی  تـهـــد یـــد  و تـخـو یــف  بـــزرگــا ن
ا راذل  هــــر کــجـــا   آ د م  نـمــــا شــــد
 
به  کـا بـل   پـا یـتــخــت  کـــشـــو ر مــــا
شـقـا و ت  ر یـشــه کــرده و برمـلا  شــد
 
تـن  فــرخــنـــد ۀ   مـظـلـو م  و  بـیــمــا ر
به خـون  گلـگون  چو دشــت  کــربـلا شـد
 
شـکـسـت  تـا  شـیـشـۀ  نا مـو س  مـیهـن
روا ن  مـلــت  ا ز  جا نــش   جــد ا شـــد
 
ز  بــیـــد ا د   سـتــمــگـا را ن  جـا هـــل
وطــن  غــرق  خـجــا لـت  از حـیـا شــــد
 
ز  فـتــوای  خــری  بی  جُـل  و  ا فـســا ر
به  بـر  فـرخـنــده  را خونـیـن  قـبـا  شـــد
 
ز  حـیـرت  کـلـک   بـر دنــدا ن گـزیـد نــد
جهـا ن آ سـیـمه ســر  زیـن  ما جــرا شــد
 
ز  د ســت  کـا هــن  بـی  د یـن  و آ یـیــن
به  عـا لــم  ایـن  جـنـا یـت  بـر مــلا شــد
 
به  حـق  مـلـت  بـا عــلــم  و  فــرهــنــگ
 زجـهــل  ا یـن  بی تـمـیـزیـهــا  روا شـــد
 
ز  خُــبـــث   بـا طــن   مُــشـت  تـبـهــکـا ر
جنـا یــت  را عـنـان  از کــف  ر هــا شـــد
 
کــنـا ر  رو ضـــه  و پـهــلــوی  مـسجـــد 
عـجـب ظـلـم وعـجــب  رسـمی به  پا شــد
 
خـجــل  شـــد  روح  آدم  زیـن  جهــا لــت
که بر نـسـلـش چــرا  ایـن مـا جــرا شـــد
 
روان  حضــــرت  شــاه   دو شــمــشــیــر
مــلــول   از  فـتـنـه  وغــد ر و ریـا شـــد
 
تـــمـــام  شـهــــریــا ن  شـهـــــر کـا بـــل
غـمـیـن زیـن ذ لــت و رنــج  وعـنـا شـــد
 
به ضـرب چو ب وسـنگ در محضـرعـا م
روان  از پـیـکـــر خـو نـیـن جــد ا  شــــد
 
تـنـش خون و سـرش خون و جگــر خـون
به این خونـیـن  بـد ن  بـنگــر چه هـا شـد
 
تـــن   فـرخــنــــد ۀ  رنــجـــور  و نـا لا ن
لـگــد مـا ل  پـی یـی  هــر نـا سـزا  شـــد
 
سـپـس  ایـن پـیـکـر خـونـیـن  و بـیـجــا ن
به آتـش سـوخـت  و دودش  تا فضـا شــد
 
بـر آ شُــفــت   روح  آدم  زیـن مــلا لـــت
که بـر نـسلـش چسـان ایـنسـا ن جفـا شــد
 
روا ن   ســیــــد  کــو نــیـــن   لـــرزیــــد
ازیـن وحشـت  که  بـر د یـنـش  روا شــد
 
جهـان شـد مضطرب از خوف و دهــشـت
ازیـن  خـفـــت  که   بـر فـن  قـضــا  شــد
 
بـرفـت  تـقــوی  و  آ یـیــن  پــیـــا مــبــــر
چـو  جـاهـــل  بـر خـلا یـق  پــیـشـوا  شــد
 
ز عـٌــزت  آبــرو  چـون  آ ب  جُـو  رفـــت
که  فــا ســـد  در لــبـا س  پا رســا  شــــد
 
ا زیــن  بــی  عـــفـــتــا ن  بـــی  مــٌـــروت
دل  آ زرده  هــمـه   خــلـــق   خــــد ا شـــد
 
ازیـن بـیــد ا د و وحــشــت  زار و رنـجـو ر
روان  حــضــــرت   خــیــر ا لــــورا  شــــد
 
مـنــا ل  ای مــا در غــمـــد یـده  کـا یـنـجــا
فـلــک   در مـا تـــم  دُ خـتــت  فــنــا شــــد
 
خوشـا قـلــبــی   که   ا ز  فـضــل   ا لـهــی
مـنــور خـود  به  نــور  مـصـطــفـی  شــــد

اوسـتـاد  فـضــل الـحـق  فـضــل
شـهـــر فــراه حـمــل سـا ل 1394 هـجـری شـمـســی
این سـروده به اسـتـقـبـا ل  وتقدیر از قدرشناسی همه سروده های شعرای بزرگوار پیروجوان ونویسنده گان رسالتمند کشورم به مناسبت شهادت جانگداز فرخـنـدۀ جوان وبیمار سـروده شده است وگویا رسالت قربانی شدن را برای نجات ملتش به عهده داشته است.. درود ودعا بر روان فرخنده مظلوم که قربانی اهداف شوم مشت اراذل واوباش شد ونامش با نوروز سال نو سخت گره خورده است خداوند ملت مارا از جهالت وبدبختی نجات دهد آمین یا رب العالمین !