آرشیف

طالبان که در میدان جنگ مطابق سوق و اداره امارت اسلامی می جنگند باید بدانند که گزینه مناسبی را اختیار نکرده اند و انتخاب شان اشتباه است. طالب میدان جنگ از دستور امارات اسلامی الهام می گیرد و عملکرد اش را مطابق آن عیار می سازد ولی طالب مستقر در امارت اسلامی خواستار حقوق سیاسی، آسایش زندگی، مصروف چانه زنی سیاسی قدرت، نشست با کفار و دعا برای صحت یاب شدن آمریکایی است‌.

آنچه که طالبان امارت اسلامی ادعا می کنند، بر گرفته از فعالیت است که طالبان میدان جنگ انجام می دهند. جنایت دینوی و عذاب آخرت بدون هیچ گونه پاداش نصیب طالبی می شود که به دستور کاخ نشینان عمل می کند‌. آنچه که بر سر طالب میدان نبرد می آید بر همگان هویداست‌. با عملکرد اش منطقه را پُر از وحشت و دهشت نموده، خودش را مسافر و خانواده اش سرگردان می کند.

قتل، ترور، مرگ و بد بختی مواردِ اند که بعد از پیوستن به صفوف، نصیب طالبان سنگر نبرد در مقابل هم‌وطن اش و قتل انسان های بی گناه می شود‌. نمی دانم‌ انگیزه جنگ‌این طالبان چیست و برای چه این راه را انتخاب کرده اند؟! تا هنوز متیقین بر این نبوده ام اینکه طالبان جنگی ایدئولوژیک در کشور ما وجود داشته باشد ولی حالا دیده می شود که کُلیه فعالیت ها را طالبان دفتر نشین قطر و پاکستان طرح ریزی می کنند.

آینده بدست آمده از جنگ این طالبان نابخشودنی است. او حتی نمی تواند با همسایه و برادرش کنار بیاید. استراتیژی جنگی شان به حدی محدود است که او را با برادرش در جنگ می اندازد و حمایت بی دریغ امارت در مغز اش تزریق می شود. اینجاست که او جز امارت اسلامی چیزی نمی داند. انسانیت و اسلامیت را در زیر پرچم ایشان دانسته و بدون تحلیل، جان فدای همان راه است‌.

ایشان باید بخود بیایند. این در خیر خود شان است. لحظه ی در باره انتهای مسیر که از آن الهام می گیرند، بیاندیشند و مشروعیت کشتن برادر مسلمان شان را از لابلای متون دینی، شعار نه بلکه عملکرد بزرگان امارات اسلامی، نحوه تأسیس این گروه، دستاورد های بنیادی و فایده جنگ….بجویند. آنجاست که به خود می آیند و جز افسوس چیزی دیگری باقی نخواهد ماند.

طالبان در دوره سیاه رژیم طالبانی ریشه های تاک های انگور شمالی را در بازار های پاکستان به قیمت بلند می فروختند. این اندیشه ویرانگر بود زیرا بزرگ ترین سرمایه کشور را برای همیشه ریشه کن می شد و به محصولات نقطه ختم می گذاشتند. ولی طالب افغانی که جرآت به خرچ می داد، جان را برای جمع آوری ریشه های انگور شمالی سپهر می کرد، قربانی می داد ولی دست نمی کشید، هیچگاه در عمق این کاروبار و تحلیل این روند پی نبرده بود.

به روایت حامد کرزی مبنی بر اینکه طالبان را برادران نا راضی خوانده بود تا جایی موافقم. آنچه می خواهم علاوه کنم، صفت گُم راه است! ایشان واقعاً در حالت غیر ارادی به سر می برند. حالت که فعالیت بدون فکر انجام می یابد. حالت که جنگ با برادر نسبت با کافر و متجاوز مبارک و مشروع است.

آنچه برای من درد آور است، جنگ بین اولاد وطن است. با سیاست دیگران دو طرف شده ایم و هر دو طرف بی دلیل قربانی می دهیم. بدبختی بزرگتر از این وجود ندارد و تحمل این بدبختی دشوار است‌. در هر دو طرف بی دلیل قربانی دهیم و آن خانواده های افغان است که در سوگ عزیزان شان می نشینند‌.

با مهر
گل رحمان فراز