آرشیف

 مسایل و مشکلات را دیگر در وطن پر مشکل مان، آرزو نداریم و نمی‌خواهیم، اندرین ارتباط دیروز جلسه‌ای را جوانان غرب فامیلی‌های شهر فیروزکوه، در پارک مرکزی این شهر آراسته بودند. همه هم‌فکران و دوستانی بودند که وعده سپردند از هم‌دیگرشان حمایت نمایند. آری مهمان‌شان من بودم، اینکه چرا دعوت شده بودم نمی‌دانستم، و پاسخم را در پایان مجلس ایشان دانستم. یک تن از جمله‌ی این جوانان سخن‌های زیادی را که به یکدیگر ارتباط نداشت، به آن مجلس ارائه کرد که بیشتر وقت مجلس را گرفت، بعد از آن میرعبدال پسر عبدالله پسر مرحوم حاجی محمد موسی که زادگاه اصلی‌اش دولت‌یار مگر اکنون فیروزکوه را نیشمن‌گاه خود می‌داند. به گپ آمد و گفت، حقوق ما جوانان را حق‌تلفان پامال فرموده اند، خیلی ساده گپ می‌زد، دیگر به آن‌ها اجازه‌ی جوغیدن را همه‌مان هم‌دوش، هم‌سو اندرین راستا از شما می‌طلبم بسیج شویم. ما حاضرین این جلسه از جور حکومت دیموکراسی و در ذاتش ملک‌الطوایفی، بیکار و حتی به نان مان محتاجیم، اینجا من دانستم چرا دعوت شده‌ام. آری دردمان مشترک، رنج مان اندرین حکومت در باطن طاغوتی و ظاهراً شعار دیموکراسی را از طریق رسانه‌های بین المللی و داخلی به زبان دارند زمزمه‌گر می‌شوند. نخستین تصمیمی که این جوانان گرفته‌اند عن‌قریب راه پیمایی را به پشتیبانی از صلح از کوتل خودمان ( کوتل آغه بای) تا تمام شهر فیروزکوه صدا بلند خواهند کرد و به حکومت محلی غور، درد، آلام، مشکلات‌شان را شریک خواهند ساخت و شعار سر خواهند داد زنده باد صلح صلح صلح
مرگ بر اختلافاتی که این حکومت دارد در بین‌مان ترویج‌گری می‌کند. زنده باد انسان! مرگ بر طاغوت و طاغوتیان!
 
ح یعقوبیان فیروزکوهی