آرشیف

افغانستان کشوری است که تاریک‌ترین و فاجعه‌بارترین کارنامه تمامیت‌خواهی قومی و مذهبی را دارد. 

در هر مقطع از تاریخ این کشور قتل‌عام شهروندان و سرکوب‌های خونین به‌منظور خاموش کردن فریاد عدالت‌خواهی و مطالبات حقوقی و انسانی شهروندان از سوی زمامداران فاسد سیاسی صورت‌گرفته است. تظاهرات جنبش روشنایی در دوم اسد سال ۱۳۹۵ه یکی از مطالبات مدنی شهروندان این کشور بود که هشت سال قبل به بی‌رحمانه‌ترین شیوه سرکوب و به خاک و خون کشیده شد و بیش از صد نفر از جوانان و دانشجویان تحصیلکرده در این تظاهرات عدالتخواهی قتل‌عام گردید. با این وجود، جنبش روشنایی آغاز شکوهمندی در جهت ایستادگی و مقاومت در برابر تمامیت‌خواهی فاسد و بی‌عدالتی‌های آشکار بود و پیام‌های تاریخی‌وزین و فروزان برای جامعه و نسل‌های آینده دارد که از مهمترین پیام‌های آن، تداوم مبارزه با بی عدالتی، نابرابری و  تبعیض در برابر هرنوع حاکمیت در افغانستان است. امروزه متاسفانه بر اثر معامله‌های ناپاک رجالان سیاسی و بحران بی‌اعتمادی فراگیر در فضای اجتماعی، بیم آن میرود که پیام خونین این رویداد بزرگ انسانی اکنون کم کم به محاق فراموشی و نسیان سپرده شود و به جای همگامی با صدای عدالت خواهی و حرکت ظلم ستیزانه و محاکمه عاملین این جنایت هولناک و همرسایی این فریاد خونین در هرزمان و مکان با تأسف فراوان شنیده و مشاهده می‌شود که در برابر عاملان و قاتلان جنایت هولناک جنبش عدالت‌خواهی، تملق و مجامله می‌شود و زمینه پذیرش، احترام و تکریم آنان و حتی زمینه سلطه آنان بر سرنوشت جمعی در قالب فعالیت‌های شیادانه و مزورانه سیاسی و فرهنگی تمهید می‌گردد. این نوع حرکت‌ها نشان از زوال فزاینده عقلانیت سیاسی جامعه و افراد آن جامعه و معمول شدن زوال وجدان انسانی است. وقتی جامعه و افراد آن جامعه منحط می‌شوند، به «کرختی» و بی احساسی روی می‌آورند، آرمان‌های انسانی جوانان و تاریخی  مردم خود را به ابتذال می‌کشند.

اکنون پرسش اساسی اینست که در چنین فضایی مسموم و تهوع آور که در آن به آسانی جای قاتل و مقتول عوض می‌شود و رجاله‌های فرصت‌طلب که با شیادی و مظلوم نمایی خود را بر مردم تحمیل و زمام امور را در دست می‌گیرند آیا می‌توان  پیام و مطالبات انسانی و تاریخی این جنبش را به گوش چنین انسان‌های منحط جامعه رساند و به آنان تفهیم کرد: که جنبش عدالت‌خواهی میراث تاریخی، آرمان و ادامه مبارزات سرداران و هزاران جوانان شهید راه عدالت، حق طلبی و اعتلای کشور و انسانی کردن فرهنگ سیاسی این جامعه بوده است؟

 جوانان شهید ما در جنبش روشنایی و عدالت‌خواهی با شهادت خود می‌خواستند به همه ما و شما و آيندگان و تاریخ بیاموزد که باید با اشکال مختلف تمامیت‌خواهی، بی‌عدالتی‌ها و نابرابری‌های اجتماعی مبارزه کرد و آرمان‌های انسانی را فریاد زد و از اینرو هر نوع حرکت در راستای خاموش کردن احساسات عدالت‌خواهی مردم نوع خیانت و حرکت در جهت از بین بردن فریاد و صدای عدالت طلبی جامعه است. 

اما امروز و اکنون رجاله‌های معامله و خیانت و افرادهای منحط جامعه به‌جای فریاد عدالت طلبی و برابری خواهی و حق طلبی و خونخواهی از شهدای جنبش روشنایی، بعد از گذشت چندین سال، دانسته و یا ندانسته با قاتلین این جوانان هم سفره و هم کاسه می‌شوند و گویا نمی‌دانند که این فعالیت‌ها و حرکت‌های شیادانه برای این است که فریاد و ندای عدالت خواهی خاموش بماند و یاد و آرمان‌های جوانان و خون‌های شهدای جنبش روشنایی به فراموشی سپرده شود.!!

بیاییم بار دیگر با تجدید پیمان به آرمان‌های جنبش روشنایی و عدالت‌خواهی پیام‌ها و آرمان‌های تاریخی مبارزات مدنی و عدالت‌خواهی را با صدای رسا فریاد زنیم و اجازه ندهیم صدای عدالت طلبان و برابری خواهان و آرمان‌های والای شهیدان کم رمق گردد و در همهمه‌ها و حرکت‌های خیانت‌بار انسان‌های فرصت‌طلب،  معامله گران بی‌وجدان به فراموشی سپرده شود و یا ناشنیده باقی بماند.