رو بـه ســویِ شـاهــد و ساغـر ، نهـــم
جــان و دل در جـلــوۀ دلـبــــر ، نـهـــــم 
رویِ پـای عـیــب پـوشـان ، ســر نـهـــم
« ســر بـه بـازار قـلـنــدر ، در نـهــــم » 
«پس به یک ساعت ببازم هرچه هست»

پـای کـوبـان ، دُردی نوشـان ، پَر گشـای 
پـردۀ تـزویــر ، بــرچـیــنـــم ز جــــــــای
طـیـلـسِ پـنــدار ، ســازم زیــر پـــــــــای 
« تـا کــی از تــزویــر باشم خود نمای » 
« تـا کــی از پـنــدار باشــم خودپرست »

تـا بـه کــوی یــار مــی بـایــد دَویــــــــــد
غـمـــزه اش با جان مـی بـایــد خــریـــــد 
رشتۀ سـالـــوس مــی بــایــد بُــــریـــــــد 
« پـــردهٔ پــنـــدار مــی بــایــد دریـــــد » 
« تــوبــهٔ زهـــاد مــی بـایــد شـکـست »

در فــــراقِ یــار اگـــر ســاغــــر زنـــــــم 
بـا لــبِ خــامـــــوش و چـشــم تــر زنــــم 
تــا کــی از فِــرقــت هـمــه بـر سـر زنـــم 
« وقــت آن آمــد کـه دستــی بَــر زنــم » 
« چـنــد خـواهــم بــودن آخر پایبست »

نـالــه پـیـچــد در گـلـویـم ، هـمـچـو نــای 
نــالـــــه ای ســوزنــــده و بــس درد زای
سـیـنــه مــی جــوشــد ز دردِ غــم فـــزای 
« سـاقـیــا در ده شــــرابـی دلـگـشــای » 
« هین که دل برخاست غم درسرنشست»

بـا دلــی پُــر خــون و چـشــــم اشـکـبـــار 
از پــی دلـبــــر دوانــــم ، بــی قــــــــرار 
ســاقـیــا بــرخـیــز در شــب هــای تـــــار 
« تــو بـگــــردان دور تـا مـا مَـــردوار » 
« دور گــردون زیـر پای آریـم پـســـت »

بـــرق آســــا ، تـا ثـــــریــا پَــر کـشـیــــم 
خــوشــۀ پــرویــن ، پــایـیـن تـر کـشیـــم 
تـا اَبــــد ، نــاهــیــــد زیــر پَـــر کـشیـــم
« مـشـتـری را خــرقه از سـر بَـرکشیم » 
« زهـــره را تا حـشــر گــردانیـم مست »