آرشیف

ای بسا حق با ژان پل سارتر باشد که می‌گوید: وضعیت را باید از چشم کسانی دید که بیش از همه جفا دیده‌ اند.

زمان آن فرارسیده که زمامداران جهان به‌ جای چانه‌ زدن با تيكه داران، با نمایندگان واقعیِ کشورهای تحت ستم ــ کسانی که خودْ ستم دیده‌اند ــ دور یک میز بنشینند.

آن  ها زنان و مردان تزيينى وابسته به احزاب، جناح ها، سمت و قوم و منطقه  ی ويژه كه در ضيافت هاى فيشن شو و پوشالى نام نهاد حقوق بشر در خارج مسابقه دارند را به جایزه نوبل معرفی میدارند، نه  زنان و دخترانى است را كه در داخل افغانستان از تحصيل و كار محروم اند و با دست خالی ماه ها بر ضد تحجر و شرایط اختناق طالبانی در جاده راه پیمایی کرده، زندانی شده اند و شکنجه شده اند.

جايزه نوبل بايد براى هر دختر و مادر خانه نشين در افغانستان داده شود .

آری… شوربختانه، جایزه ی نوبل هم، از مدتی بدین سو، سیاسی شده است.