آرشیف

این شعر را به خاطر تولد عبدالباصرجان اولین فرزندم که خداوند (ج) برایم عطا کرده است سرودم

اعـطـا کـرده خداوند(ج) بر مـن چـراغ خانه مارا
مـنــور کـرده ذاتــش کـلـبـــه ویـــرانــــه مـــــارا

ز فضل خود عطا کرده گـل از گلـسـتـان خـویـش
فــرح بـخـشـیــده از لـطـف قـدیـم غـم خـانه مارا

تــرحـــم کـــرده بـر مـــن نـعـمـت بسیار بخشیده
کـه نـبــود تــاب اظـهـــارش دل دیــوانـــه مـــارا

منوراگـشتـه اسـت این خانه ملک سفر بـر مـن
ز فـضـل خـــود بـــداده در هــــم در دانـه مــــارا

بـــه ایـــن مـلـک غــرب دور از اهـل دیـار مــا
خــداونـد(ج) مرحمت کرده بـداده خـواسته مارا

بـــه ایـــن پـیــــری دل نـایـــل غــزلـخـوانـســت 
غـــزل بـسـیـــار گــویـــد گـــل جـــانـــانـه مــارا

نایل 
1391/10/41391/10/4
ارسالی داکتر نورالحق کرسیاه زاده