آرشیف

پس از اینکه یک عده از مجاهدین نام نهاد با عده ی قلیل از همفکران شان شورای مجاهدین را در یک مکان مجلل از شهر کابل اعلان کردند، از زمان اعلان تا اکنون احساسیت ها وانتقادات تند وخشمانه را به همراه داشته وحتا بعضی از این انتقادات توام با دشنام های سختی نثار موسس این شورای شده است.
تحلیل وباور من از اعلان این شورای بدست یک عده که عاملین وحاضرین این مجلس بودند و با سخنان تکراری ولفاظی های عوام فریبانه خویش آنرا افتتاح کرده اند اینست که، آنها تنها به دهل ارگ به نوازنده گی غنی رقصیدن نه بیش از آن و تاجای که حتی حرف های گفته شده در آن مجلس در باب تشکیل شورای مجاهدین از خودی شان هم نیست؛ زیرا آنانیکه در احتفال دیروز خود را میراث داران این نشانی مشترک ومتعلیق به فرد فرد خانواده مجاهدین دانستند و این آدرس را افتتاح کردند، بنابه باور مردم نه تنها اینکه آنها مجاهد نیستند؛ بلکه همان کسانی اند که با حرکات وسکنات سود جویانه خویش حتا تقدس واژه جهاد را در اذهان عمومی بی رنگ ساخته اند وامروز بجای اینکه از مجاهدین اصیل وخانواده های آنها قدر دانی صورت بگیرد از روی عملکرد اینها مردم به لفظ جهاد وخانواده های مجاهدین توهین روا می دارند. حرف خیلی بجا بود که در آخرین استفاده جوی از نام جهاد توسط دست آموزان کاخ، باید از این تیم استخاره گر "ارگ" درقبال بازی با کلمه جهاد باز خواست می شد و انتقام تمام توهینات به کلمه جهاد را از گلونشان می گرفتند چون لفظ جهاد میراثی متعلیق به یک گروه و یک تیم نیست، بلکه وابسته گی به فرد فرد خانواده جهاد افغانستان دارد، اما دیدیم که بازهم با پاه گذاشتن روی آرمان های مجاهدین راستین که فقط مطابق به یک ماموریت دینی وایمانی در برابر مستکبرین رزمیدند وخواست شان آزادی ملک وملت ودریافت پاداش درآخرت به آنچه که خدایشان آنها را به آن موعود ساخته بود، بود. اما برعکس نتیجه تمام این همه هیبت وابهت در درون جهاد تبدیل به یک خواب استخاره بیش نشد که قصه های آن خواب در رویای یک فال بین دهر که خود را تکه دار جهاد می داند نزول کرد وازنتیجه همان خواب پرخوری بود که امروزه نه تنها اینکه فردی از خانواده جهاد برما حکومت نمی راند؛ بلکه همان مجاهدین نام نهاد با دستان خویش بر جهاد مردم افغانستان اهانت روا می دارند و به ساز کسانی پای کوبی می کنند که آنها با جهاد هیج نوع تعامل وسازگاری ندارند و از نتیجه آن است که در شرایط کنونی ملت مظلوم ما در بد ترین وضعیت از زنده گی به سر می برند. کوتاه اینکه مجاهدین واقعی این خاک نه به آرمانهای والایشان رسیدن ونه هم از ارزشات شان پاسداری صورت گرفت، زیرا میراث داران این ارزش خطیر کسانی شدند که آنها همه افتخارات را با بها کم به بازار عرضه کردند وبخود متاع دنیا اندوختند.
عبارت معقول این است که غنی وعبدالله دو دفن شده تاریخ، دیگر نه انسانهای این جغرافیا ونه هم انسانهای غرب واروپا به آنها باورند دارند، بقول بیدل که " هرکه اینجا می رسد بی اعتدالی می کند: شمع هم در بزم مستان شیشه خالی می کند" آنها هم از قدرت دست داشته خویش خلاف منافع ملت استفاده سو نموده در حد اعظمی بی اعتدالی کردند وهنوز هم در پی خیط کردن آب هستند وبه باور من آنانیکه دیروز مجدداً بر میراث مشترک خانواده های مجاهدین اهانت روا داشتند و یک بار دیگر برای پرکردن جیب های خود کلمه "جهاد" را به فروش گذاشتند، درواقع همه آنها، همان هدایت شده گان ودست پرورده گان بساط غنی وتاجای هم از عبدالله می باشند که به نحوی از انحا با راه اندازی همچو عمل دلقکانه خویش خواستند تا از یک تصمیم همگانی وعمومی که دیگران در تلاش آن بودند تا در یک فرصت نزدیک آنرا به ملت افغانستان نه از آدرس جهاد بلکه از یک آدرس دیگری به مردم خویش به نمایش بگذارند، پیشاپیش در پی فروپاشی آن کمر بستند… ازینکه دیگر کاخ نشینان این دیار توان تحمل هیچ قدرت دیگر را در این خاک ندارند عجالتاً تیم بی پروای"ارگ" را با خریطه از پول روانه کانتنینتال کردند تا لحظه ی سینه خالی کنند، تیم سیار ارگ بدون اینکه قضاوت ملت در قبال آنها چی خواهد بود با هزینه پردازی غنی یک محفل نمایشی را راه اندازی کرده وشورای مجاهدین را اساس گذاشتند وخوشبختانه انصاف مردم هم در قبال آنهایکه واژه جهاد را نامیمون ساختند و از آن برای بازی های پر درآمد خویش استفاده بردند جز دشنام دیگر چیزی نبوده ونیست.

عصمت الله راغب
6/6/94